Als ik ’s morgens wakker wordt voel ik me best goed… Zolang ik op mijn bed blijf liggen. Zodra ik opsta ben ik rillerig en zweverig. Lekker motiverend om je bed uit te komen.
Vanmorgen lukte het me om tot de badkamer te komen. Daar moest ik overgeven. Niet veel want er zat niets in mijn maag, maar ik voelde me beroerd. Gelukkig knapte ik wel weer een beetje op zodat ik mezelf wat op kon frissen.
Het is wel weer woensdag en dat betekend de laatste dag van mijn kastje. Net voor de middag komt de thuiszorg mijn kastje afkoppelen. Perfecte service! Maar deze keer heb ik nog minder praatjes dan gewoonlijk op deze dag van de chemo. Ik blijf me beroerd voelen.
Dat beroerde blijft de hele dag. Ik heb niet meer over gegeven, maar ik heb nul komma nul energie en dat komt ook niet meer vandaag. Ik moet het momentje van de kinderen op bed leggen laten schieten en ik heb moeite om me te motiveren voor mijn wandeling.
Uiteindelijk trek ik mijn schoenen aan en loop ik toch zo’n 3,5 kilometer rond de wijk. Dat gaat gelukkig goed, het regent zelfs niet al te hard.
Waar ik blij van wordt is dat er vandaag twee kaartjes in de brievenbus vallen. Het blijft voor mij bijzonder om te zien hoeveel steun we van iedereen om ons heen krijgen. Echt superbedankt, dat maakt dat ik op een dag als deze weet waarvoor ik het doe!
Reactie plaatsen
Reacties