De Belletjes

Ja vakantie, vorig jaar was ik duidelijk ik ging echt geen 6 weken thuis zitten. Ik snap het helemaal ons leven wat zo anders en de leegte die ik voelde wilde ik opvullen door nieuwe herinneringen te maken met de kinderen. Vorig jaar kwamen we uit in Italië wat ik al kende en wat ik de kinderen ook graag wilde laten zien. Het was via een alleenstaande oudervakantie organisatie, waarbij alles verder voor ons geregeld was en dat was precies wat we nodig hadden. Het zien van gezinnen vond ik toen heel lastig en raakte me en waarschijnlijk de kinderen ook in het gemis van Jos. Ook Toen Jos ziek was deed ik heel veel alleen met de kinderen naast de complete gezinnen, maar dan wel altijd met het idee dat we hier samen naar toe aan het werken waren om dit ook weer vaker samen te gaan ervaren.

Ja vandaag weer een dag die we plukken, maar deze dag is de dag dat we samen met veel anderen even wat meer aan je denken. Ik zei gisteren tegen Joyce wel gek dat papa voor altijd 43 zal blijven, terwijl hij vandaag anders 45 had geworden. Voor de mensen die de blogs hebben gelezen weten dat leeftijd maar een getalletje was voor Jos. Dus wat zegt Joyce nou mama dat denk ik niet hoor ik denk dat hij nu ook gewoon 45 is in ieder geval voor mij ♥♥♥♥

Een vaas met een verhaal 📘🦋Vandaag zijn wij in Tilburg geweest om deze prachtige vaas met een mooi sjiek wit boeket erin te bezorgen. 🤍Ik kreeg de vraag om een mooie vaas op te maken voor in huis. Ik kreeg een foto van de plek waar ie moest komen te staan, ik heb toen een paar voorbeelden gemaakt en de keuze van Tamara werd deze geweldige gouden bellyvaas.Waar mag de vaas bezorgd worden? Tilburg! En zonder te twijfelen 🤔 zei ik meteen : ik kom hem zelf afleveren.Daar ontmoette we Tamara en kwam het verhaal achter de vaas.Dit prachtige jonge gezin zijn hun man en vader vorig jaar verloren aan kanker😞 Toen Jos overleed stond er een huis vol met bloemen, maar na 1,5 week was dat weg.Dus wilde Tamara een vaas gevuld met zijde bloemen zodat er een blijvend aandenken zou staan. 🦋Wij kregen van Tamara als dank dat we helemaal naar Tilburg kwamen een exemplaar van het boek wat hun geschreven en gepubliceerd hebben " met open blik en rechte rug"Wat verteld het boek? Het moment dat je hoort dat je kanker hebt en de weg daar doorheen.Kippenvel en zo mooi.🥹Met tranen in de ogen hebben we Tamara een knuffel gegeven en terug in de auto besefte we dat dit een vaas met verhaal was.Dankbaar dat we dit boek kregen, en zo mooi dat wij dit hebben bezorgd🥰Het boek is te koop via www.debelletjes.nl 📘Neem de moeite om naar de website te gaan en nog mooier om het boek te bestellen.Hoe mooi is het dat je je verhalen voort laat leven door!Een powervrouw!!!!

Kippenvel wat ga ik hier nu eens over schrijven een moment waarbij ik jaren samen met Jos heb stil gestaan bij mensen die zijn omgekomen in de oorlog, maar ook mensen die we van dichtbij kende en die overleden. Toen ik nog thuis woonde ben ik een aantal keer met mijn ouders mee geweest naar concentratiekamp Auschwitz en het werkkamp Birkenau. Dit was in de tijd toen de film Schindlers list uit kwam en waarvan we toen we daar waren te horen kregen dat de trein niet het kamp in reed maar juist het kamp uit voor de film. Wat een indruk hebben die bezoeken op me gemaakt en als ik er nu nog aan terug denk krijg ik er weer kippenvel van. Ooit hadden Jos en ik het idee om een rondreis te gaan maken door Polen en dan ook een bezoek te brengen aan het concentratiekamp. Jos keek veel films over de oorlog en is hier altijd heel erg in geïnteresseerd geweest.

Jos had eerst niks met coaching en was ook niet echt de makkelijkste persoon om te coachen. Zelf was hij ook coach en heeft hij onze kinderen veel geleerd! We hadden het er vroeger al over toen we gingen Geocachen en het mogelijk een idee was om met mensen te gaan wandelen en bijvoorbeeld op zoek te gaan naar de schatten in zichzelf. Via zijn werk is Jos zelf in aanraking gekomen met coaching en heeft daar zijn coach Michel ontmoet. Ook toen Jos veranderde van baan wilde hij zijn coach mee nemen.