Jos: "Sinterklaasavond!"

We beginnen met mij. Ik voel me, om in James Bond termen te spreken “Shaken, not stirred”. Ik ben door de mangel gehaald. Mijn lijf vind het niet leuk maar protesteert niet te heftig. Het meeste last heb ik van een medicijn dat helpt de chemo beter te verdragen. Een oppepper waardoor ik ’s nacht niet slaap. Mijn hersenen remmen niet af en als ik wakker schiet gaan alle gedachten vol door. Ik heb alle kleine uurtjes gezien.

Vanmiddag ga ik samen met Mark een flinke ronde lopen. Bijna twee uur zonder dat mijn lichaam protesteert. Daarna ben ik even op bed gaan liggen want er komt iets bijzonders aan… Sinterklaasavond!

We beginnen met zelf pizza’s bakken in de pizzarette. De kinderen vinden het super en Tamara heeft ervoor gezorgd dat alle ingrediënten klaar staan. Daarna is er iets bijzonders. Sinterklaas heeft speciaal voor ons een videoboodschap ingesproken van meer dan 20 minuten. Hij vertelt een heel verhaal met tussendoor stukjes over ons. En op het eind… Blijken de Pieten stiekem de cadeaus op zolder te hebben gezet. Het dakraam staat nog wagenwijd open.

Vol enthousiasme pakken we de cadeaus uit. “Dit is de mooiste pakjesavond ooit, ondanks dat papa ziek is!”, roept Joyce. Dat vind ik een mooi compliment. Joey is druk met zijn racebaan. Ik kan mee doen, maar ik merk dat ik keimoe ben. Ik weet dat er weer een lange nacht aan komt. Snel een stukje schrijven en naar bed dan maar! Dank u wel Sinterklaas!