16-3-2018
Een datum die nooit meer uit mijn geheugen gaat. Ik ging naar het ziekenhuis om eindelijk te weten te komen wat het probleem met mijn ontlasting veroorzaakte. De coloscopie zou uitsluitsel geven. Het kon vanalles zijn, een spastische darm, coeliaki, Colitis ulcerosa, divertikels, ziekte van Crohn. En ja, voor de volledigheid werd het ook genoemd. Darmkanker zou ook kunnen. Maar daar was ik veel te jong voor…
Inmiddels weten we beter. Met de legendarische woorden “Je hebt darmkanker” begon een traject aan behandelingen: scans, chemo’s, bestralingen, herstellen, operaties en toen, eind 2018 leek alles achter de rug. De eerste controle in 2019 was ook goed, dus de lichten stonden op groen. In de lente was heerlijk bezig om alles op te bouwen. De bomen werden groen, het zonnetje ging schijnen en ik ging me steeds beter voelen.
Begin juni liet ik lachend bloed prikken. Ik voelde me goed dus wat kon er aan de hand zijn. Totdat de arts belde. Mijn CEA waarden waren gestegen. Dat kwam als een donderslag bij heldere hemel. Weer die onzekerheid van in het begin. Heb ik kanker? Zo ja, is het behandelbaar?
De scans wezen uit dat er een tumor op mijn lever zat. Gelukkig op een behandelbare plek. En nu, na anderhalf jaar ben ik aan het herstellen van de tweede keer kanker. Ik voel me moe, maar elke dag gaat iets beter. Hopelijk wordt deze keer de herfst het seizoen waarin alles beter gaat!
Reactie plaatsen
Reacties
Dat is even een verhaal van Jos die kanker heeft gehad, twee keer daar aan is geopereerd, van de tweede operatie nog herstellende maar het gaat langzaam aan weer beter, in een notendop ! Gelukkig ben je nu na anderhalf jaar weer aan het herstellen. De herfst heeft vele mooie kleuren en wij hopen dat het leven voor jou, Tamara en de kinderen, de mooiste kleuren krijgt die er ooit zijn geweest ! Heel veel beterschap en heel veel STERKTE !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!