Bovenstaande datum staat voor altijd in mijn geheugen gegrift. Het was een vrijdag. De kinderen waren thuis van school en we hadden geen oppas. Daarom gingen ze met ons mee naar het ziekenhuis. Papa ging een coloscopie laten maken. Dan wist ik eindelijk wat er met mij aan de hand was. De uitslag van de coloscopie kennen we.
Het is gek dat we alweer een jaar verder staan. Ik heb aan den lijve ondervonden hoe het is om chemo te krijgen en bestraald te worden. Ik ben 3x geopereerd en een half jaar lang hing er een zakje aan mijn buik.
16 maart 2018 spookt de hele dag door mijn hoofd. Vanmorgen gingen we met zijn vieren naar de ijsbaan. Joey en mama gaan zwemmen. Joyce heeft schaatsles en ik ga de allerkleinsten training geven. Onbevangen en onbezorgd. Maar op de heenreis denk ik aan het ritje naar het ziekenhuis. Als ik op het ijs sta denk ik aan het gesprek wat ik met een verpleegkundige had tijdens de coloscopie (over skeeleren) en als we terug naar de auto lopen vraag ik aan Tam welke datum het is. Ook zij is er mee bezig.
Hoe fijn is het dat ik een jaar later oprecht kan zeggen dat het goed gaat. Mijn leven staat niet meer in het teken van kanker. Vanavond gaat Joyce de clubkampioenschappen schaatsen. Ze heeft net haar schaatsen geslepen. Ik ben bezig met het gezin, werk, schaatsen en vanalles. En ja, soms nog steeds met kanker…
Reactie plaatsen
Reacties
Ja, het jaar "after". Van alles is er gebeurd in dat jaar en nu ben je weer op de dag waarop het proces begon. We kunnen goed begrijpen dat op zo'n dag er van alles door je hoofd maalt en vliegt en suddert en kolkt. Zoiets gaat echt niet in je "kouwe kleren zitten". We gaan nu de GOUDEN RAND KANT op en die ga je rustig aan tot een goed einde brengen. Jos, we wensen je het aller, aller beste, succes, geluk, liefde met je gezin, schaatsplezier, werkgenot en verder alles wat maar leuk kan en mag zijn ! Veel succes !!!!! En ik kan het toch niet laten: héél véél STERKTE !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Hieperdepiephoera !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Jemig, gewoon ‘al’ een jaar verder...of is het ‘pas’ een jaar....een jaar waarin jullie veel hebben meegemaakt. Een jaar waarin jouw ziekte een plaats innam binnen jullie gezin. En jouw ziekte moest gewoon meedraaien in jullie gezin want dat was voor mij de rode draad in jullie verhaal van het afgelopen jaar. Alles moest zoveel mogelijk ‘gewoon’ doorgaan en volgens mij is dat goed gelukt. Knap gedaan hoor. Voor nu ook nog veel sterkte maar vooral veel geluk!
Ja. 16 maart 2019. Ik heb het wel 10 keer gezegd vandaag. 1 jaar geleden waren we op wintersport. We zaten wat te eten toen de telefoon ging. Pa ga even zitten want ik heb de coloscopie gehad. We zitten al dus zeg het maar want de uitslag krijg je toch niet direct? Ja Pa. Ik heb darmkanker. Ik zat naast pa en zag hem verschieten van kleur. Wacht even Jos. Ik zet hem op meeluisteren. Wat er dan door je heen gaat. Heel het gezinnetje zie je voorbij komen. Ook direct zonder Jos. Want kanker en dood kan kort bij elkaar liggen. We hebben ons herpakt en zijn toch verder gaan skiën. Daarna zijn we naar een heel mooi stil plekje gereden en hebben we een stukje gewandeld. In stilte. Wij met zijn tweeën. Ieder zijn gedachten. Dat moment staat in onze geheugen gegrift. Dat zullen we nooit meer vergeten. Zo één. Met de natuur. Met elkaar. Met Jos, Tamara, en de kinderen. Met Marijn en zijn gezin. Je broer. Die ging je zelf ook bellen zei je. Maar na dat moment wisten we dat we zouden blijven skiën tot zondag wat ook de planning was. Naar huis gaan heeft geen zin. Dan pas de familie bellen. Verder wisten we ook we gaan er voor. We gaan er zijn voor hun waar we kunnen en belangrijk: wat ze zelf willen. Dat was aftasten van beide kanten. Voor ons gevoel is dat gelukt. Jos en Tam wat zijn we ongelooflijk trots op jullie. Op naar nog een heel lang en gelukkig leven wensen we jullie met heel ons hart. Liefs uut nog steeds een stormachtig Yese.
Wat een goede berichten. Gefeliciteerd. Wat een jaar. Wat hebben jullie het goed gedaan en nog . We hopen dat er nog vele mooie jaren mogen volgen. Als ik je blog lees, kijk ik vaak naar het bordje met de spreuk Elke dag is een feestje maar je moet zelf de slingers ophangen. Jullie hebben veel slingers opgehangen. Dat ze nu maar heel vrolijk mogen zijn lieve groet van ons