Netjes op tijd stap ik in de auto. Het is nog steeds rustig op de A58. Bij het ontbijt drink ik al een paar glazen water. Onderweg drink ik nog 800ml. Als ik die 800ml een uur voor de bestraling op heb is mijn blaas meestal goed vol. Meestal tenminste…
Als ik in de wachtkamer zit moet ik plassen. Goed gemikt. Netjes op tijd gaat de deur naar de wachtkamer open. “Meneer De Bel.” Ik sta al bijna op. Normaal krijg ik dan te horen in welke kleedkamer ik mijn schoenen en mijn broek uit mag trekken. Nu niet. “We hebben een storing. Gaat u eerst naar uw afspraak met de dokter, als u daar klaar bent klopt u hier op de deur.”
Zit mijn blaas netjes vol, werkt het apparaat niet mee. Kan gebeuren, niets aan de doen! Snel naar het toilet en aanmelden voor mijn afspraak met de radiotherapeut. Daar ben ik snel klaar, want ik voel me nog steeds ‘naar omstandigheden goed’. Mijn blaas begint voor de tweede keer vol te lopen en ik klop op de deur. Ik mag me omkleden. Als de deur naar het bestralingstoestel open gaat verteld de radiotherapeutisch laborant dat er weer een storing is.
Aankleden, terug naar buiten, plassen, drinken en afwachten. 20 minuten later mag ik weer naar binnen. De monteurs hebben goed gemikt, mijn blaas zit vol. Even later ren ik voor de vierde keer naar het toilet. Bestraald en wel deze keer!
Reactie plaatsen
Reacties
Dat was dus even een wedstrijd met hindernissen.Hopelijk gaan die hindernissen de komende dagen niet op herhaling. Jos, nog een aantal dagen en dan zit deze "sessie" erop, wat zul je enorm blij zijn als de bestralingen en chemo pillen achter de rug zijn. Blijf volhouden, blijf schrijven, blijf de moed er in houden ! We bewonderen je hoe je je door deze tijd hebt heen geslagen. Buitengewoon en allemachtig krachtig ! We wensen jou en Tamara en de kinderen, in de laatste rondes van deze wedstrijd ontzettend véél STERKTE !!!!!!.
Een paar dagen de blog niet gelezen. Wat gebeurt er dan veel..veel sterkte deze laatste dagen van bestrating.