Vanavond ga ik Joyce op bed leggen. Soms vertel ik haar dan een verhaaltje uit mijn hoofd. Vanavond wil Joyce dat ik haar een boek voorlees. Daarna wil ze nog even kletsen. En dan wil ze eigenlijk het liefst nog een verhaaltje aan mij vertellen. “Dat is goed”, zeg ik, “maar wel een kort verhaaltje”. Joyce begint te vertellen. “Er was eens…” en dan denkt ze na. “Een einde!”.
Ik schiet in de lach. “Vind je dat een goed verhaal papa?”, vraagt Joyce. “Jazeker, papa moet er enorm om lachen! Het verhaal is kort, precies zoals ik gevraagd heb”. Ik geef haar nog een kus en ze valt lekker in slaap.
Vandaag was het Joyce en Papa dag. Joyce is vanmorgen mee geweest naar het ziekenhuis. Bij de bestraling mag ze dan meekijken op de monitors en als de bestraling klaar is mag ze dat via de intercom zeggen. Als de bestraling erop zit wil ze nog dingen weten uit het ziekenhuis. Ik loop met haar naar de afdeling waar bloed geprikt wordt en vertel haar hoe het werkt.
Op de terugweg rijden we langs de spottersplek bij vliegveld Eindhoven. Er staat een roze met paars vliegtuig en dat is de mooiste. Lange tijd gebeurt er niets en Joyce merkt op dat ze straks allemaal in 1x gaan. Ze krijgt nog gelijk ook. Eerst twee andere vliegtuigen, maar daarna haar paarse vliegtuig. Daarna gaan we naar huis. En morgen… Dan gaat Joey mee!
Reactie plaatsen
Reacties
Wat een heerlijke blog weer Jos. Nog energie over om langs het vliegveld te rijden. Hier knappen we allemaal van op. We blijven hopen dat het zo goed mag blijven gaan. Liefs ma.
Ik heb je laatste blogs gelezen en het is fijn om te lezen dat het naar omstandigheden goed gaat met jullie. De ziekenhuis bezoeken, de bestraling, de chemo tabletten zijn vermengd in jullie gezinsleven. Ik vind het zo fijn om te lezen dat jullie dingen kunnen ondernemen en dat de kostbare dingen, zoals een verhaaltje vertellen voor het slapen gaan nog zo aanwezig en mogelijk zijn. :)
Heerlijk om te lezen, Jos.zo positief. Van alles ondernemen. Wie had dat gedacht toen je met bestralingen begon. Hopenlijk zet het zich zo door.. een lieve groet van ons
Marieke staat naast me om je blog even mee te lezen en zegt tegen me: "Zet er eerst in dat ik enorm met Jos en z'n gezin meeleef !" Bij deze heb ik dat dus gedaan.Wat zijn kinderen op die leeftijd toch leuk in hun uitspraken en hun doen en laten ! We vinden het ook ontzettend goed van het ziekenhuis dat ze de kinderen zo bij jouw ziekte c.q. onderzoeken en allerlei andere dingen betrekken. Maar het mooiste blijft dan , bij de spotters plek, toch dat roze vliegtuig. Een ontzettend positieve mail Jos. Je blijft goed "overeind".Blijf dat zo houden !!!!! Dat kunnen we makkelijk zeggen maar jouw lichaam en jij zelf moeten dit toch allemaal maar doen. En........het blijft goed gaan. Nog een aantal dagen en dan zijn de bestralingen en chemo pillen slikken over.Maar ik val in herhaling en dat was niet de bedoeling ( wit vel !!!!! ) We wensen je de komende dagen heel veel STERKTE !!!!!!!!!!!!!