Nadat Tam en ik gisteren klaar waren in het ziekenhuis zijn we gaan lunchen. Tijdens de lunch merk ik dat ik me steeds minder fit voel. Ik ben terug naar huis gereden, maar eenmaal thuis ben ik direct naar boven gegaan. Ziek, zwak en… Niet misselijk. Dat is het gekke.
Die avond gaat mijn neus steeds verder dicht zitten. Het zal toch niet? Toch wel! Vanmorgen sta ik op met verkoudheid. Niet erg heftig, maar fijn is anders. Ik heb nauwelijks energie om mijn bed uit te komen. Dit lijkt meer de eerste week van de chemo dan op de derde. Ik voel me een zombie en na de lunch zoek ik snel mijn mandje op. Helaas moet ik mijn bezoek afbellen. Fred en Jack, tot snel!
Morgen worden twee verschillende scans gemaakt. Eerst een MRI-scan en daarna een PET/CT-scan. Een zware dag in het ziekenhuis. Niet fit zijn, lang stil liggen in de MRI, dan op plasregime voor de PET/CT. Ik kijk er niet naar uit. Wel wil ik zien waar ik het allemaal voor doe. Zien dat de tumor geslonken is.
Het vreemdst aan hoe ik me voel is dat het met niets te vergelijken is. Ik heb geen pijn. Ik ben niet misselijk. Ik heb geen koorts. Ik voel me simpelweg slecht en ik heb geen energie. Lastig uitleggen, ook richting het gezin! Goed, ik ben wel verkouden. Een loopneus en… Ach, dat hoef ik niet uit te leggen. Toch?
Reactie plaatsen
Reacties
Jos, dat wordt dan een zware dag vandaag. We hopen dat alles goed gaat verlopen, vooral ook dat plasregime dat je in één van je vorige blogs al vertelde en dan natuurlijk dat stil liggen . Precies op zo'n dag dat je je akelig voelt en dat die "akeligheid"met niets is te vergelijken. We begrijpen dat je er niet naar uitkijkt maar je wil wel even zien hoe de wedstrijd verloopt ! En.....zien dat de tumor geslonken is. Dat hopen wij hier natuurlijk ook allemaal. We wensen je, zeker vandaag ontzettend maar dan ook ontzettend veel STERKTE !!!!!!!!!