Gisteren bij het avondeten was ik er klaar mee. Klote kanker! Gewoon even niet!
Het was gisteren een pittige dag. Ik heb mijn collega’s van TMC en Vanderlande persoonlijk ingelicht. Bedankt Tim en Frank! Het is fijn voor mij om zelf te vertellen dat ik kanker heb, en zelf de steun en reacties te krijgen en vragen te beantwoorden. Mooi om te ervaren dat iedereen zo mee leeft!
Liever had ik ’s ochtends meegehobbeld in de file. Mezelf afvragen waarom die lul vooraan weer eens niet doorrijdt. Een paar dagen geleden was er niets aan de hand. Ik ging naar het ziekenhuis voor een coloscopie. Eindelijk weten waarom ik de wc zo vaak begroet.
Voor de coloscopie voel je jezelf koud en beroerd. Je darmen moeten schoon zijn. Je eet weinig en drinkt veel. Je lichaam gaat op spaarstand. Je moet jezelf leeg maken. Eziclen is een wondermiddel. Goor? Jazeker! Maar na 2 volle uren op het toilet gaat de kraan dicht en blijft die dicht. In die twee uren… Lang leve Netflix! Direct na het onderzoek mag je eten. Eindelijk weer energie!
Die energie komt inderdaad. 's Middags na het onderzoek ging ik als een raket. Mijn lichaam vroeg om te rennen. Mijn verstand zei dat een wandeling beter was. En dat is het gekke. Fysiek voel ik me fit. Mentaal ben ik bezig aan de vijfde zware dag. Gister na het avond eten was ik even helemaal klaar met kanker. Pa, ma en Marijn, ik bel zo terug!
Reactie plaatsen
Reacties