Luizer ♥

Naar elkaar luisteren kan zo ontzettend moeilijk zijn. Ook tussen mij en Jos ging dit niet altijd vanzelf en konden we niet altijd goed horen wat de ander nu echt wilde vertellen. Ook de ziekte van Jos en de daarbij horende onzekerheden hebben hierin een grote rol gespeeld. Elke keer weer werden we heen en weer geslingerd tussen hoop en wanhoop, waarbij we allebei een soort van tegenover elkaar stonden. Want ja het vooruitzicht was in ieder geval dat ik door zou gaan en voor Jos was dit elke keer weer onzeker. Waar hij zoveel mogelijk leefde in het moment, was dit voor mij niet altijd te doen. Ik was ook bezig met de toekomst en hoe die er mogelijk uit zou moeten komen te zien als Jos het niet zou overleven. Toch lukt het ons om elkaar te blijven zien en door dit soort momenten het ook uit te spreken naar de ander. De blogs hadden ook dit effect, dat we van elkaar niet wisten dat we een blog hadden geschreven en je dan terug las hoe de ander het ervaart. Tot op het laatste moment heeft Jos dit ook gedaan en blijf ik zo bijzonder vinden. Dat hij tot op het laatste moment bezig was met de ander en ze te helpen in het proces als hij er zelf niet meer zou zijn.

Dank je wel Jolanda en Jorgen voor de mooie Luizer verhalen en jullie betrokkenheid ♥

We gaan door en plukken de momenten Carpe Diem ♥