Het is een normale zaterdag. Opa en Oma komen uit Zeeland omdat Tamara een studieweekend heeft en ik training ga geven op de ijsbaan. Dan zijn Opa en Oma beschikbaar om te zorgen dat Joyce en Joey op tijd op het ijs staan. Bedankt!!!
Met de kinderen die ik training geef hebben we op de ‘grote’ 400m baan geschaatst omdat de ijshockeybaan in gebruik was door kinderen die via try-out sports kennis komen maken met de ijsclub. Na het schaatsen lunchen we hier en gaat Joyce bij een schaatsvriendinnetje spelen en vanavond Ghostbusters (de film uit 1984!) kijken. Keileuk!
Maar het is wel een bijzondere dag. 5 november 2021 had een gitzwart randje. Die dag kreeg ik te horen dat ik uitbehandeld ben. De tumoren verspreiden zich sneller dan de artsen kunnen behandelen. Als ik 2022 maar haal dacht ik toen…
2022 heb ik gehaald. Eigenlijk voelde ik me goed en gaf het rust dat er geen nieuwe operaties en behandelingen op het programma stonden. Ik verzette mijn horizon naar het voorjaar. De ijsbaan sloot zonder dat ik last had. “Tot oktober”, riep iedereen. En ik riep het vrolijk terug. 1 Oktober ging de ijsbaan weer open en ik was erbij.
Gekscherend heb ik vorig jaar tegen de oncoloog gezegd dat ik niet van plan was om hem gelijk te geven bij deze diagnose. Vooral om mezelf op te peppen.
Vandaag geniet ik extra van het leven. En ben ik dankbaar. Wat is het leven mooi!
Heerlijk!!!
Reactie plaatsen
Reacties
Dankbaar dat je nog in ons midden bent ,en volop van het leven geniet!!hoop met heel m,n hart dat dit nog lang zo mag blijven!.groetjes van ons
Hoi Jos,
Fijn om te lezen weer, maar vooral fijn dat je zo mag genieten!
❤️
Dat pakken ze je niet meer af Jos. Blijven genieten.
Groetjes van ons. 💖
Lieve Jos,
Wat ben ik blij dat ik je ken. En je zo'n toffe vent vind!
Wat een doorzettingsvermogen.
Maar vooral wat fijn voor je gezin met jouw instelling!
Je zult altijd een voorbeeld zijn. Dankjewel Anne
Carpé Diem
Goed bezig, Jos.