Op de terugweg van Thialf merkte ik het al. Of beter, tijdens het schaatsen zelf moest ik mijn neus al een paar keer legen. Ik zal toch niet… Jawel hoor. Donderdagavond ben ik zo verkouden als een hond en als ik vrijdagochtend wakker wordt heb ik niets op te zetten. Na mijn bezoek aan de psycholoog ben ik compleet leeg en krijg ik hoofdpijn. Ik vermoed zelfs lichte verhoging.
En zaterdag en zondag blijft het zo. Als ik mijn hoofd draai voel ik een pijnscheut. Ook ben ik vermoeid, leeg (behalve mijn neus dan) en heb ik niets op te zetten. Het kan toevallig een heftige verkoudheid zijn, maar ik vermoed dat de gevolgen van de behandelingen een rol spelen. Zo heftig ken ik een verkoudheid niet.
Ik merk dat Tam, Joyce en Joey meteen terugschieten in de ‘papa is ziek’ modus. Logisch ook, mijn behandelingen zijn nog niet zo lang geleden. Ik schrik er stiekem wel van, wat een impact heeft mijn ziek zijn gehad op mijn gezin. Ongelooflijk hoe die zich er doorheen hebben geslagen. Ik had gehoopt dat we de ‘papa is ziek’ modus voorgoed achter ons zouden kunnen laten, maar een oudhollandse verkoudheid brengt het weer terug.
Zelf heb ik ook moeite om het te plaatsen. Ik vergelijk het met mijn behandeling. Is dit nou erger of minder erg dan de chemo? Ik voel me klote in ieder geval. Gelukkig loopt mijn neus al minder snel vol. Doe toch maar de verkoudheid, chemo is erger!
Reactie plaatsen
Reacties
Ja, plotseling kan er ook plotseling iets mis gaan. Verkoudheid, beroerd zijn, verhoging. Gelijk weer: "Oei, het zal toch niet..........!!!!??????" Net wat je schrijft: ""De papa is ziek modus".Dan zie je dus wat de ziekte van jou allemaal heeft veroorzaakt bij jullie gezin. Doe maar gewoon een verkoudheid dat is meer dan genoeg ! Veel succes, veel beterschap en héél véél STERKTE !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!