Vanmorgen vroeg stap ik in de auto. Op een, voor A58 begrippen, verlaten snelweg rijd ik langs dorre weilanden met 130 km/u richting Eindhoven. Ergens in de middenberm heeft brand gewoed, dat was gisteren nog niet. Vandaag ga ik bloedprikken, bestralen en langs de oncoloog.
Een uur voor de bestraling loop ik binnen bij de prikpost in het ziekenhuis. Het is rustig. Na 10 minuten sta ik buiten. Veel te vroeg meld ik me aan voor de bestraling. Door het prikken heb ik mijn vaste routine voor het plassen niet kunnen volgen, ik hoop dat het goed gaat.
Tot mijn verbazing wordt ik na een paar minuten binnen geroepen voor de bestraling. De patiënt voor me is er nog niet dus ik kan alvast naar binnen. Ik vertel tegen de radiotherapeutisch laborant dat mijn blaas begint te pruttelen, maar dat ik over een paar minuten zekerder ben van een volle blaas. Vijf minuten daarna wordt ik weer binnen geroepen. Mijn blaas is vol genoeg en een kleine 10 minuten later sta ik weer buiten.
Daarna volgt het gesprek met de oncoloog. Ik heb nog steeds geen last van bijwerkingen en mijn bloedwaarden zijn goed. De voorbereidingen voor de volgende fase starten. We maken afspraken voor een MRI- en PET/CT-scan 4 weken na de bestraling. Ook wordt een combi afspraak gemaakt met de oncoloog en de chirurg. Voorbereidingen voor de volgende fase. De operatie!
Reactie plaatsen
Reacties
Geen zweetdruppels meer van een te volle blaas maar wel snelle afwerking. Prima dat je nog geen bijwerkingen hebt ! Blijf volhouden. Ja, dat kunnen we makkelijk zeggen maar jouw lichaam moet allemaal maar doen met de hulp van jouw sterkte inzet ! Jos en Tamara en de kinderen heel veel sterkte !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!