Zo blij en dankbaar dat Joey steeds meer dingen vindt, waar hij ook plezier in beleefd. Ook dat hij het gezellig vindt als er mensen op bezoek komen en hij er naar uit kijkt om elke weet te gaan wandelen met Zayra en daar weer meer ruimte is voor reflectie door middel van wat ze tegen komen op dat moment en waar Pia heel natuurlijk op in kan haken.

Vandaag werd ik getagd in een bericht op LinkedIn over thuiszitters en het feit dat veel van deze kinderen helemaal niet thuis willen zitten. Net als andere kinderen willen zij ook gezien en gehoord worden en betrokken zijn bij school. Dit doet me denken aan de onzichtbare gevolgen van verlies. Het gaat niet alleen om het verlies van iets of iemand, maar ook om veranderingen in bijvoorbeeld de gezinsdynamiek of het contact met de mensen om je heen.

Wat heb jij als klein onbevangen mannetje al veel mee moeten dragen in je rugzak. Je doet dit zo mooi en authentiek en wat ben ik dankbaar dat je je mooie zelf weer steeds meer laat zien. Je was altijd heel graag buiten, zeker als het ging regenen en je je laarzen aan deed en net als je zus je eigen rugzak droeg. Als klapper op de vuurpijl had je ook nog je eigen stoere paraplu die hier netjes als paraplu gebruikt werd, maar toen je naar school ging gebruikt werd als boot die mooi in de plas rondjes draaide.

Vandaag hadden we een intake met Marieke vanuit de organisatie buurtgezinnen. Voordat ik mijn baan had bij Spelend Groeien was er een vacature op ZZP basis voor het bemiddelen van gezinnen. Het leek me echt geweldig om dit te gaan doen, maar jammer genoeg ben ik het toen niet geworden. Waar een deur niet open gaat, is er wel ruimte voor een andere deur en zo had ik ruimte voor de baan waar ik nu werk en die vind ik dan toch een stuk leuker dan deze baan.

Voor veel mensen is naar de kapper gaan een feestje, maar niet voor iedereen en zeker niet voor kinderen. Bij ons in de wijk hadden we vroeger Knippertje Knap waar Renske heel veel kinderen die bang zijn voor de kapper geholpen heeft. Wij kwamen hier ook op advies van een andere moeder terecht en het was elke keer weer een feestje, ondanks dat Joey het echt niet leuk vond om geknipt te worden.

Een stukje terug in de tijd dat Joey nog op school was en het hem niet lukte om in de klas aanwezig te zijn. Karin van First Reflex en Pia van de tas van Pia zijn Joey toen gaan begeleiden op school. Het was zo fijn om te zien dat hij weer meer open kwam te staan en dat wat lastig was aandurfde met hun hulp. Dat het uiteindelijk niet is gelukt om hem weer terug in de klas te krijgen, was ook doordat hij er zelf nog niet aan toe was. Hij durfde zichzelf en zijn manier van denken, doen etc nog niet te laten zien aan alle andere kinderen. Joey voelde zich heel erg in de schijnwerpers staan en dit maakte hem nog onzekerder, waarbij het gevoel van anders zijn elke keer weer benadrukt werd. Iedereen is anders, maar hij voelde zich zo anders dat hij zichzelf buiten het systeem heeft geplaatst.

En dan is de vakantie echt weer voorbij en was mama vooral degene die daar erg tegenop zag. De drukte van alles wat dan weer moet en alle mensen die dan weer wakker lijken te worden en van alles willen. De broodtrommels, gymspullen en de sport clubs die weer beginnen en heel leuk zijn maar ook vragen om tijd en structuur.

Ik ben Joey de Bel een gevoelige vriendelijke jongeman die al veel mee draagt in zijn rugzak. Mijn papa en mama zagen al snel dat ik anders was dan de andere kinderen en heel bijzondere en diepe vragen stelde toen ik begon met praten. Al vroeg vond ik het lastig om me staande te houden tussen alle andere kinderen en verwachtingen die papa en mama van me hadden. Ik was al heel vroeg wijs en ik wist zelf wel wat ik wilde en zelfs ook hoe ik het wilde en daar was thuis heel veel ruimte voor wat ik heel erg fijn vond.