“Dan plannen we over drie maanden de volgende scan in”, zei de oncoloog bij ons laatste gesprek. Ik knikte ja en zette de afspraken in onze agenda.
Die scans zijn eind deze maand. Begin april staat het gesprek over de uitslag in de agenda. Maar eind februari ga ik nadenken over de scans. Hoe zinvol zijn ze? Het gaat over een PET/CT-scan, en ondanks dat ik vind dat het maken van de scan best meevalt heeft het toch een impact om weer naar het ziekenhuis te gaan en weer onder dat apparaat te gaan liggen. Veel belangrijker nog vind ik de vraag wat ik kan met de uitslag…
Stel, de uitslag is goed. De tumoren zijn weinig gegroeid. Dan komt dat overeen met hoe ik me voel en zegt de uitslag me niet zoveel. En stel dat de uitslag slecht is en dat ik me zorgen moet gaan maken… Dan ga ik me zorgen maken terwijl ik nu geen klachten heb en zo lekker door het leven ga. Eigenlijk kan ik niets met de scans.
Dus hang ik net de telefoon op met de oncoloog. Ik heb hem gevraagd of er een medische noodzaak is voor de scans. Die is er niet en de oncoloog geeft mij volledig gelijk. Hij vertelt zelfs dat hij meestal terughoudend is met het maken van scans.
We spreken af dat ik in mijn vingers knip als ik klachten krijg en dat dan scans gemaakt worden. En voor nu ga ik lekker door met leven!!!
Reactie plaatsen
Reacties
We zien een blije ontspannen Jos en Tamara. De spanning van de ziekenhuisritjes is er af. Genieten van je werk en van alles wat er toe doet. Dat het nog lang zo mag doorgaan Jos. Wij genieten mee.
Hoi Jos, een goede keuze. Nu gaat alles goed en je hoeft niet elke keer meer naar het ziekenhuis. Geniet van alles wat op je pad komt maar toch zeker niet van een scan !!!!!! Wij reageren hiermee op het blog "Scans". Voor de rest: "All the best ! ".
Ik lees deze blog en kan alleen maar denken: Je bent een prachtkerel!