Gisteravond net voor ik naar bed ging hing ik voor de tweede keer boven de toiletpot. Het gekke daarvan is dat het opkomt en tien minuten later ook weer weg is. Maar het zijn wel een heel beroerde tien minuten…
En toen begon de nacht. Eerst nog maar wat lezen. Maar met de stootkuur kan ik blijven lezen, mijn hersenen blijven doorgaan. Dus na een poosje leg ik heb boek weg. En dan begint het draaien. Het wordt twaalf uur. Ik zie één uur op de klok verschijnen, half twee. Drie uur, vier uur en zo door tot het ochtend wordt. Ik weet dat ik geslapen heb, maar zo voelt het absoluut niet. Ik ben zo brak als wat als ik eindelijk opsta.
De rest van de dag verloopt niet veel beter. Ik ben ziek, zwak en misselijk (dat laatste gelukkig niet zo heel erg, die eerste twee des te meer). Dit is simpelweg doorkomen. Gelukkig is er een goede avondkloksoap die ik kan volgen... Man man man, wat een zooitje.
En zo rolt de dag langzaam door naar de avond. Vanavond mijn toch nog illegale avondwandeling gemaakt. Nummertje 75 alweer. Nog even volhouden!
Morgen wordt mijn PICC lijn verwijderd. Dan zit echt alle chemo erin. Nu lopen de laatste beetjes nog in via mijn pompje. De PICC lijn is op zich niet vervelend, maar ik zal toch blij zijn als die weg is. Dat is de eerste stap naar het afronden van de chemo. De rest is uitzieken!
Reactie plaatsen
Reacties