Jos: "Spoed eisende hulp"

Gisteren schreef ik mijn blog vanaf een bed op de Spoed Eisende Hulp (SEH). Hoe ben ik daar terecht gekomen?

Al iets langer voelt mijn linker onderarm, onder de PICC lijn, niet helemaal lekker. Afgelopen maandag toen ik de chemo kreeg heb ik dat terloops gemeld bij de dagbehandeling, maar niet in de zin van dat er iets aan de hand zou zijn. Zo voelde het ook niet. Geen pijn, niets te zien en geen gekke dingen… Dacht ik.

Maar gisteren deed mijn onderarm echt zeer. Bij mij ging geen belletje rinkelen, tot Tam bij het avondeten zei dat ik moest bellen als er iets niet klopte. Dus gebeld, eerst naar de huisartsenpost omdat ik niet meteen de SEH wou bellen. Dus ik naar de huisartsenpost. Daar aangekomen bleek dat er overleg was geweest met het Catharina ziekenhuis in Eindhoven en het Elisabeth ziekenhuisin Tilburg en dat ik toch verwacht werd bij de SEH in het Elisabeth. Een echoscopie zou daar uitsluitsel geven.

Zodoende ben ik bij het Elisabeth terecht gekomen. Gelukkig maar, want er blijkt wel degelijk iets niet goed te zijn. De artsen overleggen en mijn ontstekingswaarden in mijn bloed worden bekeken. Gelukkig blijkt het mee te vallen. Vooralsnog lijkt dit opgelost te kunnen worden met trombosespuiten, dezelfde als ik na een operatie krijg.

Omdat ik zes weken moet prikken ben ik vandaag een grens over gegaan. Tot nu toe zette Tamara altijd die prikken. Vandaag heb ik voor het eerst mezelf geprikt. Een mentale drempel!