Afgelopen vrijdag, zaterdag en zondag zat ik er niet lekker in. Drie dagen lang last van ‘moeheid’. Wat ik daar het meest vervelend aan vind is dat ik dit vaak thuis heb. Dan ben ik lang niet altijd lief tegen de mensen waar ik het meest van houd (mijn gezin) en die het niet verdienen. Ook baal ik ervan dat ik dan leuke dingen moet missen.
Afgelopen zaterdag was het in de wijk paaseieren zoeken. Dat vinden Joyce en Joey altijd geweldig en het is ook echt heel leuk georganiseerd. Maar papa is er dit jaar niet bij geweest. Terwijl ik er vorig jaar gewoon stond, net na de diagnose kanker.
Die mindere perioden zijn er. Die horen erbij en we moeten ze ondergaan. Gelukkig zijn er meer momenten dat het ‘gewoon’ goed gaat. Ik zet gewoon bewust tussen quotes, omdat dit eigenlijk heel bijzonder is. Dan kan ik alles en wil ik alles. Die momenten koester ik en ik geniet er bewust van. Vooral omdat ik weet dat het niet altijd zo is.
De weg naar boven vinden is een worsteling. We komen er wel, maar het blijft zoeken. Het is goed dat er aandacht wordt besteed aan de nazorg na kanker. Zeker nu steeds meer mensen hun ziekte overleven. En na kanker kun je ver komen. Kijk naar Maarten van der Weijden (de Elfstedenzwemmer) en Bibian Mentel (paralympisch snowboardster die 10x de diagnose kanker heeft gehad). Maar je moet het (nog) wel zelf doen!
Reactie plaatsen
Reacties
Je moet het zeker zelf doen Jos. Maar ook voor Tamara is het niet makkelijk. Jullie moeten samen je weg vinden voor de toekomst. En natuurlijk Joyce en Joey. We wensen jullie fijne Paasdagen. Een lieve groet van ons.
Dat is niet leuk, niet lekker en ook de situatie waarin dit allemaal tevoorschijn komt, namelijk, je gezin is helemaal balen. Het is zoals je zegt "een ware worsteling om de weg naar boven te vinden" Hopelijk komt er een tijd dat ook die moeheid minder wordt zodat je er ook weer helemaal bent voor Tamara en de kinderen. We leven met jullie mee, we denken aan jullie, we wensen jullie veel succes met alles ! En.......Héél véél STERKTE !!!!!!!!