“Morgen is er een supersneeuwmaan.” Dat bericht krijg ik via Whatsapp van mijn skeelertrainer. Ik ben net thuis van Vanderlande en ik heb toevallig mijn telefoon in mijn handen. Ik reageer direct en even later verteld hij dat mijn skeelertrainer in Oostenrijk skiles aan het geven is aan een groep Engelsen. Omdat ik weet dat hij ook schaatsles geeft vraag ik wie maandagavond zijn groep over neemt.
Op maandagavond worden door IJsclub Tilburg twee uren les gegeven. Omdat ik dinsdagavond niet kan train ik op het tweede uur mee met ‘de groep van Rob’. De groep van Rob is de meest gedreven groep op de maandagavond. Maar als ik maandagavond toch al op de ijsbaan ben…
Het is door het bericht over de supersneeuwmaan dat ik het eerste uur samen met Fred les ga geven aan een groep schaatsers. Al snel splitsen we de groep op en ik neem de zeven snellere schaatsers onder mijn hoede. Wat gaaf dat ik nu een groep volwassenen schaatstraining geef. Het uur vliegt voorbij.
Nadat de baan gedweild is voeg ik me bij de groep van Rob. De training is pittig, maar ik kan goed meekomen. Ik heb zo’n enorme mazzel dat ik fysiek niets over heb gehouden aan mijn kanker!
Al met al is deze maandag een bijzondere dag geworden. De eerste keer weer werken, schaatstraining geven aan volwassenen en zelf trainen op een niveau wat ik dit schaatsseizoen niet voor mogelijk had gehouden. Wauw.
Snel naar de supersneeuwmaan kijken!
Reactie plaatsen
Reacties
Dit is toch wel helemaal top. Hier hebben we alleen maar van kunnen dromen. Maak het niet te gek Jos. ( het is ook nooit goed hè) typisch een overbezorgde moeder. Ook met de schaatslessen veel succes Jos.
Nou, het kan niet beter: je hebt gewerkt, na je werk ga je nog schaatstraining geven aan goede schaatsers en dan nog een supersneeuwmaan en een supersneeuwman genaamd Jos de Bel ! Veel succes en heel veel STERKTE !!!!!!!!!!!!!!!!!!!