Jos: "Even niks"

Gepubliceerd op 1 juni 2018 om 19:44

Dag 3 van de chemo. Vorige keer een van de zwaarste dagen voor mij. Ook nu heb ik het pittig. Tamara gaat met de kinderen naar de Beekse Bergen. Dat geeft mij alle rust. Deze dag is vooral doorkomen.

Een paar voordelen. Vanmorgen heb ik voor de laatste keer deze kuur het pepmiddel geslikt. Na vannacht weer normaal slapen. Het is rustig om me heen. Het lukt om iets te eten. De tintelingen in mijn handen als ik iets kouds aanraak lijken al wat minder te worden (kan zijn dat ik koude dingen beter weet te vermijden). En het is al bijna acht uur ‘s avonds, de dag gaat snel.

Een poging om te beschrijven hoe ik me voel. Grieperig zonder koorts en spierpijn. Niet direct heel ziek, maar vooral met heel weinig energie. Alles gaat langs me heen, smaak, reuk, tast, gedachten, alles is anders. Een bizarre ervaring. Als ik mijn best doe kan ik dingen. Misschien zelfs de vierdaagse lopen, maar vandaag zou ik twijfelen…

Mijn collega’s van Vanderlande hebben vandaag een borrel. Hartstikke mooi om een uitnodiging te krijgen (Thanks Lotte!!!). Maar in week 1 van de chemo heb ik genoeg aan mezelf. We houden contact, ik kom graag een keer bijpraten tijdens de lunch!

 

Een vol doosje chemotabletten. 56 tabletten totaal. Ik slik twee tabletten na het ontbijt en twee tabletten na het avondeten tijdens de eerste 14 dagen van de chemokuur.

Reactie plaatsen

Reacties

Klaske
6 jaar geleden

Beste Jos Tamara en de Kids.

Ik hoorde het net van je moeder. Heel veel sterkte. Het monster heeft hier ook toegeslagen. Prostaatkanker bij mijn man. Sterkte mensen

Rinus en Marieke.
6 jaar geleden

Ja, het is niet "even niks"...............je zult het maar hebben..............en je hebt het ! Daarbij krijg je dan ook nog als extraatje allerlei rottige, akelige bijwerkingen en moet je maar zien om daar mee om te gaan. En "um"=de kanker maar lachen. Die vretende rot ziekte. Maar...............je bent sterk en "even niks" is toch nog "even wat" op je blog. Daarin moeten we je dan ontzettend bewonderen. Dat is ook terugvechten maar dan met woorden. Blijf dus gewoon, indien mogelijk, maar dat durf ik bij jou niet zo gauw te schrijven, nogmaals gewoon te blijven schrijven. We vinden je toch zo ontzettend sterk in deze fases van je rot ziekte. Blijf..............schrijven, blijf doorzetten...............blijf gewoon per dag het doek "opentrekken" om uit je gefotografeerd pillentheater er weer 4 te nemen en na 14 dagen is je tournee qua pillen over en ben je weer een stap verder in de voorstelling en de zaal wordt steeds voller want bij je volgende voorstellingen............... want je staat al in de de krant !!!!!!! ( trouwens een prima stuk, zal velen aan het denken zetten )zal het nog drukker worden. Dan heb je nu dus een wedstrijd en ook nog een voorstelling. We waren al steeds bij je wedstrijd om je aan te moedigen en we komen zeker ook naar je voorstelling: over een persoon van 1.80 m. en tweemaal per dag met ook nog een arts die u zal vertellen hoe.....te gebruiken en voor hoelang ( zo te lezen een stukje uit het script ) en een décor met 5 grote panelen met roze dikke langwerpige "dotten" op, en dat allemaal in een bus met twee grote openslaande deuren en een laadklep, en alles kan open en dicht en zo 14 dagen lang. STERKTE bij de wedstrijd en blijf "um" voor en STERKTE bij de komende voorstellingen want hij zal misschien wel ergens in een hoekje zitten, in het donker, tijdens één van je voorstellingen. Dit moest er even uit, ergens uit de gronden van onze harten om je weer veel STERKTE te wensen ! Het kwam zomaar toen we je foto zagen in de krant en "het stuk " dat er bij hoorde en toen daarna je blogs lazen.STERKTE !!!!