Jos: "De stip"

Oké, Tamara, Joyce en Joey zijn weg. Opa en oma zijn weg. En ik… Ik typ deze blog in een vierpersoons ziekenhuiskamer met uitzicht over Eindhoven. Lekker Spartaans op mijn mobiel.

Vanmiddag moest ik me eerst melden bij de stomaverpleegkundige. Daar hebben we geoefend met het op maat knippen van de plakker en het verwisselen van het zakje. Daarna heeft ze een stip gezet waar de stoma gaat komen. Rechts, net naast mijn voorste buikspieren, iets onder mijn navel.

Daarna richting mijn kamer. Ik voel me vreemd. Ik zie op tegen de operatie morgen. Tegelijkertijd is de operatie het begin van mijn behandeling waar ik al lang naar uit kijk. Dus op een vreemde manier mag het ook komen. Laat maar gebeuren, het moet toch.

Morgen is de stip op mijn buik vervangen door een stoma. Die stoma zorgt ervoor dat ik tijdens de chemo geen last heb van diarree en obstipatie. Dat maakt de chemo gemakkelijker en de kans op complicaties kleiner. Liever zou ik de behandeling starten met chemo. Vechten tegen de kanker. Maar eerst de troepen in stelling brengen nu het nog kan. Eerst een stoma.