Dode herdenking

Kippenvel wat ga ik hier nu eens over schrijven een moment waarbij ik jaren samen met Jos heb stil gestaan bij mensen die zijn omgekomen in de oorlog, maar ook mensen die we van dichtbij kende en die overleden. Toen ik nog thuis woonde ben ik een aantal keer met mijn ouders mee geweest naar concentratiekamp Auschwitz en het werkkamp Birkenau. Dit was in de tijd toen de film Schindlers list uit kwam en waarvan we toen we daar waren te horen kregen dat de trein niet het kamp in reed maar juist het kamp uit voor de film. Wat een indruk hebben die bezoeken op me gemaakt en als ik er nu nog aan terug denk krijg ik er weer kippenvel van. Ooit hadden Jos en ik het idee om een rondreis te gaan maken door Polen en dan ook een bezoek te brengen aan het concentratiekamp. Jos keek veel films over de oorlog en is hier altijd heel erg in geïnteresseerd geweest.

Vandaag waren Jos zijn vader, broertje en neefje bij ons om te helpen op zolder en ik ben ze heel dankbaar dat ze ons willen helpen met het plaatsen van het wandje voor Joyce haar kamer. Het is fijn, maar ook heel dubbel want bij alles komt Jos dan extra vaak in mijn gedachten voorbij. Dus eerlijk die twee minuten vanavond zijn niks vergeleken met alle momenten overdag dat ik aan Jos denk en het gevoel wat het me kan geven als ik aan hem denk en dan bedenk dat het al de 2e herdenking is waar hij niet naast ons zit op de bank ♥