Gisteren verliep mijn routine anders dan anders. Normaal ga ik in de avond achter de computer zitten om mijn Whatsapp te beantwoorden en een blog te schrijven. Ik blijf in herhaling vallen, maar enorm bedankt voor alle berichtjes, appjes en aandacht die we krijgen. Ik houd van mensen om me heen en ik waardeer het persoonlijke contact. Ik doen mijn best om alles te beantwoorden, maar ik moet zo spaarzaam zijn met mijn energie. Ik wil ook nog iets overhouden voor Tam en de kinderen!
Maar goed, waar was ik. Normaal ga ik in de avond bloggen en appen. Daar had ik gisteravond geen energie meer voor. De belangrijkste reden zijn een aantal mooie gesprekken met vrienden en een bijzonder gesprek met de huisarts. Over euthanasie. Ik heb al heel lang geleden met de huisarts hierover gesproken, maar nu wordt het allemaal serieus. De huisarts is bij ons langs geweest en heeft de procedure besproken. Ik wil nog steeds heel graag euthanasie omdat dit voor mij en het gezin het mooiste en meest waardige afscheid is!
De lijdensweg bij kanker kan soms zo zwaar en lang zijn en beter wordt het voor mij niet meer. Tuurlijk had ik liever nog veel langer geleefd en mijn kinderen zien opgroeien tot volwassenen die hun eigen pad gaan. Maar die taak laat ik met een gerust hart aan Tamara over.
Dus, pittige en oprecht mooie gesprekken gisteren, daarom geen blog. Morgen vertel ik verder over vandaag, want euthanasie is een hele procedure!
Reactie plaatsen
Reacties
Lieve Jos, wat ben je toch dapper! Niet alleen omdat je het gesprek met de huisarts aangaat over euthanasie, maar vooral ook omdat je er zo open en puur over schrijft. Ook omdat je in al je afwegingen Tamara en de kinderen voorop stelt. En ook omdat je deze laatste fase van je leven als het ware omarmt en iedereen mee durft te nemen in jouw wereld. Zo waardevol voor iedereen om je heen. Je bent in mijn ogen een voorbeeld voor velen! Dankjewel voor jouw openhartigheid.🙏
Ik sluit me helemaal bij Jolanda haar woorden aan. Heel mooi Jos en veel succes met de regel zaken omtrent de procedure.🫂
Lieve Jos:
Wil jij alsjeblieft in de Hemel verder gaan met je Blog?!
Wij kunnen het niet missen! En zijn zo afhankelijk geworden van zo'n Stoere, Dappere voorbeeld!
Een dikke knuffel en liefs van Anne
Lieve Jos
Wat een dappere en tegelijkertijd zó passende keuze bij jou en jullie proces wat ik de afgelopen tijd heb mogen volgen.
En ook ik val in herhaling als ik zeg hoe inspirerend jij en jullie voor mij zijn. Het geeft me - hoe tegenstrijdig het misschien ook klinkt- positiviteit en levenskracht.
Ik kijk uit naar je volgende blog en zal als je straks bent overgegaan deze kracht voor altijd met me meenemen.
Veel sterkte ,moed en liefde alles wat er komen gaat.
Lfs Suus
Lieve Jos.
Ik ben er stil van.
Ik ben niet goed in woorden, maar wat ben jij dapper.
Tamara en jullie lieve kinderen hoe knsp gaan jullie er mee om.
Heel heel veel liefs en sterkte!
Marian
Lieve Jos,
Ook wij steunen je in je beslissing. Wij weten ook al heel lang dat jij kiest voor een leefbaar leven en niet voor aftakeling. Vrijdagmiddag toen je 's middags op was en niet meer uit bed kon kwam het punt dat je zei de koek is op. Het is zo ver. Dan gaat 's maandags de procedure beginnen. Het wachten voordat alles doorgesproken is valt ons zwaar. Het liefst willen we je omarmen en vasthouden totdat het moment daar is. Dat kan niet. Het belangrijkste, er zijn voor Tam en de Kids staat voorop. Dat begrijpen we en respecteren we. Uit liefde voor jou en de kinderen. De ruimte krijgen om je eigen laatste stukje in te vullen zoals je precies uitgestippeld hebt. Dat is zó knap. Namens ons ook iedereen bedankt voor jullie steun aan ons gegeven en jullie reacties op de blogs. Jos je hebt er voor gezorgd dat ook het stuk euthanasie bespreekbaar wordt. Ik durfde het tot vandaag nog niet uit te spreken naar familie en vrienden. Jij schrijft er gewoon een blog over. Vanaf nu durf ik het ook. Veel liefs. We houden van jullie allemaal.❤️
Lieve Jos, wat een dappere beslissing, maar begrijpelijk dat je op een waardige manier afscheid wil nemen. Het ligt helemaal in de lijn zoals jij je leven geleefd hebt. Met levenslust, energie, moed en positiviteit. Een voorbeeld voor velen! Ik wens jullie veel liefde kracht en moed om ook dit laatste stukje samen te kunnen gaan en hopelijk volgen er toch nog wat blogs van jou, want wat zullen we dat missen! Heel veel sterkte met lieve groet, Lydie
Hoi Jos en Tamara,
Wat is het fijn dat we tegenwoordig de keuze hebben om een menswaardig afscheid te kunnen krijgen. Maar wat zal het moeilijk zijn om nu écht met de huisarts te praten over dit onderwerp en het feit dat het werkelijkheid gaat worden op korte termijn.
Ik vind het knap van je Jos, dat je de opvoeding van Joyce en Joey gaat loslaten aan Tamara. Ik weet zeker dat zij hen liefdevol verder laat opgroeien. Wetend dat Joyce en Joey ook voortleven uit jouw hart.
Sterkte!
Dieudonnée
Jos,
Ik ken je alleen van 'zien' op de ijsbaan. Ik heb je blogs gelezen en ze hebben me zo ontzettend geraakt. Er zitten zoveel mooie, wijze levenslessen in. Ik wil je laten weten dat dit heel waardevol is voor mij. Bedankt voor jouw openheid, kwetsbaarheid en moed.
Ha die Jos,
Wat ben je toch een GROOT voorbeeld!!
Je moet het allemaal maar kunnen.
ZO MOEDIG!
❤️❤️❤️❤️
Ben het ook helemaal met Jolanda eens, en hoop net als Anne dat je doorgaat boven met je blog!
En anders zien we vast een prachtige heldere STER!!
Je leeft op je eigen manier en je gaat op je eigen manier. Het had ons verbaasd als het anders was gegaan. Zo sterk, zo dapper, zo jij. De wereld verliest een heel bijzonder mens. We zijn je dankbaar dat we je via je blogs zoveel beter hebben leren kennen. We nemen voor altijd een stukje Jos in ons hart mee. Liefs!
Respect vriend!
Super knap Jos echt respect! En wat de hele tijd door mijn hoofd gaat en ik ga het nu met je delen is dat je ooit in de gymzaal in de Oude Bogaert mocht optreden met wat jongens uit de klas. Als ik de tekst van dit lied lees….. meer hoef ik moet te zeggen. Een lied van Europe de rest kan je vast zelf invullen. KANJER!!