Het blijft heel dubbel

Vandaag vieren we de verjaardag van Marijn het jongere broertje van Jos, maar dan met een heel dubbel gevoel. Natuurlijk is het feest want het is zijn geboortedag 44 jaar geleden. Ik kan me niet voorstellen hoe het moet voelen om nu een jaar ouder te zijn dan je eigen oudere broer die ook heel graag 44 had geworden, maar die dat net niet heeft mogen worden. Ik weet wel dat ik het zelf ook heel gek en confronterend vond dat ik zo snel ouder leek te worden ten opzichte van de leeftijd die Jos had mogen worden. Het voelde voor mij als dat er steeds meer nieuwe herinneringen kwamen waar Jos geen onderdeel meer van uitmaakte. Het is niet te bevatten hoe snel het allemaal gaat en hoeveel dingen we alweer hebben gemaakt zonder Jos hier fysiek bij ons.

Ik voel dat Jos altijd dicht bij ons is en ook op een dag zoals hij deze, waarbij hij ontzettend trots zou zijn hoe we het allemaal doen en hoe we de dagen vieren. Hoe we lachen, maar ook het gevoel van missen en alle mooie herinnering voelen. Waarbij we allemaal heel dankbaar zijn voor alle mooie momenten die we wel samen door hebben mogen brengen.

Zo ook op deze foto waarop ze allebei staan als trotse vader en oom. Lieve Marijn hoe dubbel het ook voelt op deze dag, beleef hem met een lach en een traan. Lachen en huilen horen bij elkaar en zorgen er voor mij voor dat Jos weer even een stukje dichterbij voelt ♥