Kon ik mij de dag van 4 jaar terug nog maar herinneren of toch maar niet want ja toen deden we gewoon mee en vielen we niet zo op. Ik denk dat ik die dag al bezig was om te plannen wat ik mee kon nemen voor de kinderen in hun tasjes om te doen tijdens het wachten in het ziekenhuis.
Ik wilde altijd goed voorbereid zijn en ze iets aan kunnen bieden om te doen en of te eten als we op de plek zelf niks tegenkwamen om te gaan doen.
Daarnaast was ik druk bezig met het inpakken van mij eigen weekendtas om de volgende dag een weekend te hebben van de opleiding Speltherapie, waarin we als bijna therapeut aan de slag gingen met onze eigen stukken.
En Jos die was druk bezig met zijn dieet om zo min mogelijk vezels binnen te krijgen, wat precies het tegenovergestelde was van hoe we zelf aten.
Ik weet de details niet meer van donderdag 15 maart, maar nog wel de grote lijn van die dag. En hoe ons leven er na die vrijdag 16 maart uit kwam te zien is terug te lezen in alle blogs die Jos de afgelopen 4 jaar geschreven heeft.
Waarin het proces voor mij klopt en alle stappen die gezet zijn, hoe moeilijk en lastig soms ook. En vandaag heb ik heerlijk een ronde gefietst met Mildrid die op ons pad is gekomen en straks de kinderen ophalen van school en mag Joey zijn laatste keer gaan oefenen voor zijn B. Aanstaande zaterdag is de dag dat hij af mag gaan zwemmen voor zijn B.
Geen foto kunnen vinden van 4 jaar terug, maar wel 1 van 6 jaar terug op 15 maart 2016
Reactie plaatsen
Reacties
WOW!! Tamara, wat is er veel gebeurd ondertussen, wat een rollercoaster is het vaak geweest, maar diep respect hoe jullie dit tot nu toe allemaal hebben doorstaan en er met een positieve manier mee omgegaan zijn. Jullie kunnen dit! Veel sterkte maar bovenal geluk voor de toekomst! Lydie uut Answest.