Ik wist dat het lastig zou worden. Zolang ik nog moeilijk loop heb ik de motivatie om beter te worden. Dan merk ik bij elke keer lopen dat het iets beter gaat. Dat mijn spieren loskomen en dat ik het ergens voor doe. Dan lukt het mij om zonder na te denken vier tot vijf keer per dag mijn schoenen aan te trekken.
Maar nu het ‘gewoon’ goed gaat wordt het lastiger om die motivatie vast te houden. Wéér hetzelfde rondje. Wéér wandelen. Terwijl ik weet dat het me zoveel brengt. Gisteren heb ik mezelf een dag rust gegund. En vandaag ben ik 1x gaan wandelen, maar wel een stuk verder dan ik tot nu toe gedaan heb. Dan heb ik wat meer keuzevrijheid in mijn rondje en dat maakt het leuker!
Ik moet dus op zoek naar dingen om het leuk te houden. Wat mij het meest blij maakt is mijn agenda. Voor volgende week heb ik drie verschillende afspraken om met vrienden te gaan wandelen! Dat is de beste motivatie die ik kan bedenken! Samen iets doen maakt het leuk!
Wat volgende week ook in de agenda staat is de volgende afspraak met de chirurg, dinsdag de 21e. Hopelijk ben ik dan besproken in het multidisciplinair overleg en weet ik wat het plan van aanpak wordt voor de tumoren op mijn buikvlies. Ik ben heel benieuwd wat dat gaat worden. Voor nu is dat ook een motivatie. Voorbereiden op een mogelijke volgende operatie!
Reactie plaatsen
Reacties