Zoals verwacht heb ik nog niet heel veel op te zetten. Het goede nieuws is dat ik mezelf iets beter voel dan gisteren. Maar ik ben vooral moe, ondanks dat ik heerlijk en lang geslapen heb.
Joyce en Joey zijn al zolang de kerstboom er staat cadeaus in aan het pakken en onder de boom aan het leggen. Vooral Joey z’n theorie is leuk: “Als ik het nu inpak is het straks weer een verrassing, want dan weet ik niet meer wat ik had ingepakt!”. En dus liggen er misschien wel 50 cadeautjes onder de boom.
En dan nu is het eindelijk kerst, dus bij het ontbijt pakken we al een cadeautje uit. En bij het avondeten nog een keer. Maar we hebben nog werk morgen, want er ligt nog genoeg onder de boom. Net voor het avondeten loop ik mijn rondje. Hoewel het mooi weer is loop ik niet heel ver. Ik moet me dwingen deze keer. Toch is het alweer chemowandeling nummer 22 van de 88, ik zit op een kwart!
Als kerstdiner bakken we zelf pizzaatjes in de pizzarette. Joey z’n favoriet met salami en kruiden en Joyce maakt een pizza Hawaii. Na het eten, rond een uur of acht, duik ik mijn mandje in. De energie is op. Ik lees Joyce nog een hoofdstuk voor en ik typ nog deze blog, maar nu… Duik ik lekker mij mandje in! Fijne kerstdagen allemaal!
Reactie plaatsen
Reacties
Hoi,
Wat een rare kerst hé, totaal anders voor jou Jos, maar ik denk voor bijna iedereen.
Wat bij ons normaal een echt familie gebeuren is nu was het totaal anders.
Kerstavond naar Marij-Daniëlle, 1ste kerst naar Annemarie waar ook papa en José zijn.
2 de kerst naar Antjan.
Om zijn de dagen!
Wel hebben we iedereen gezien op 1 ste kerst via house-party, en dat was reuze!
Toch even bij elkaar met zijn allen.
Ook ben jij ter sprake gekomen en je krijgt de
hartelijke groeten van iedereen, zelfs uit Ierland.
Lekker opknappen van de 2 de chemo, en op naar de volgende!
Groeten en tot ons volgende “ praatje”.