Jos: "Aan het werk!"

Nadat ik de kinderen naar school heb gebracht stap ik in de auto. Het zonnetje schijnt volop en ik zing keihard mee met de muziek. Goed dat ik alleen in de auto zit, ik ben geen zangtalent… Even later rijd ik de parkeergarage in.

Grote glazen deuren gaan voor mij opzij. Ik groet de receptioniste en ik kijk vier etages omhoog. De open trappen geven de kantoortoren een open en uitnodigend karakter. Daar op de vierde etage liggen mijn ambities. Elf maanden en twee dagen geleden moest ik ineens die ambities laten varen. Mijn kanker zorgde ervoor dat beter worden centraal kwam te staan. Al het andere was ineens weg.

Nu loop ik de trappen op en ik voel mijn ambities terugkomen. Ik heb weer toekomst en vandaag begint mijn nieuwe werkende leven. Mijn laatste stap richting herstel. Door wat ruis op de lijn tweeënhalve week nadat de bedrijfsarts groen licht heeft gegeven. Maar nu is het eindelijk zover. Ik mag gaan werken!

Als ik op ‘onze’ etage ben wordt ik enthousiast begroet door mijn collega’s. Voor mij is alles anders, maar aan de verhalen te horen is niet veel veranderd. Voor me staat een team waar enorme uitdagingen op af komen en deze uitdagingen worden gedreven aan gaan. Ik ben er trots op dat ik weer met deze jongens (m/v) aan de slag mag!