Waar een mens blij mee kan zijn… Het is me gelukt! Ik heb keutels gemaakt! Lang leve de vooruitgang!
Zoals ik gisteren schreef, babystapjes, maar we komen er wel. De keutels zijn voor mij trouwens een grote stap. Een andere verassing lag vanmorgen op de deurmat. Wederom kaartjes van mensen die aan ons denken. Dat had ik echt nodig! Erg fijn, bedankt!
Verder heb ik een rustige dag gehad. Tamara heeft de kinderen meegenomen naar een binnenspeeltuin. Dat geeft mij alle gelegenheid om rustig te herstellen. Want ondanks de keutels voel ik me belabberd. Het vervelendste, wat ik ook niet ken van mezelf, is het totale gebrek aan energie. Ik merk goed dat darmen de brandstof leveren om mij van energie te voorzien. Nu er zoveel aan mijn darmen gesleuteld is, is mijn energie verdwenen.
Ik ben heel benieuwd hoe ik verder zal herstellen. Ik merk dat ik uit een diep dal moet komen na de afgelopen twee operaties en alles wat er daarvoor gebeurd is. Het voelt ook gek dat nu ineens het behandelplan erop zit. Dat is toch een soort leidraad geweest de afgelopen periode. Nu valt die leidraad weg, maar ik ben nog niet de oude en ook nog lang niet de nieuwe die ik wil zijn. Hoewel het misschien niet zo is, lijkt herstel nu ver weg. Maar goed, elke dag een draadje is een hemdsmouw in een jaar.
Reactie plaatsen
Reacties
Elke dag een draadje is een hemdsmouw in een jaar. Een uitdrukking die je beslist ook hier al eens voorbij hebt horen komen. Vroeger heb ik ook wel eens gebreid. Toen ik een halve sjaal af had moest er driekwart uitgetrokken worden omdat er ergens een afgevallen steek tussen zat. Dus eer je dan weer eens zover bent tot waar je gebleven was nou dat kostte dikke tranen. Ook wou ik het soms helemaal opgeven. Toch besefte ik wel als ik het opgeef dan komt er geen eigengebreide sjaal. Die trots dat ik het kon wou ik toch wel graag laten zien. Dus is de sjaal afgekomen. Voorbij het punt waar ik moest uittrekken dat was zwaar. Zo gaat het ook bij jou Jos. Je komt voorbij het punt waar je geweest bent. Je komt weer op het punt dat je kan gaan wandelen, daarna gaan de schaatsen lonken en het aller belangrijkste: je gezin. Je kunt weer met plezier de kids naar school brengen en spelletjes spelen en mee overal naar toe. Nog een lange weg te gaan met soms zelfs stapjes terug maar dat je het kan heb je allang bewezen. Liefs Pa en Ma
"Elke dag een draadje is een hemdsmouw in een jaar en als je dat nu eens gaat proberen te relativeren." Alles is tot nu toe goed gegaan maar net de laatste operatie geeft een aantal niet zulke lekkere "snelheidsvooruitschietdingen" Geduld is een schone zaak Jos en we denken dat je dat zal moeten hebben. We hopen natuurlijk dat het steeds beter gaat. Het was de laatste operatie en de revalidatie valt tegen. Da's gewoon jammer ! Maar we wensen je veel beterschap, veel geduld en heel veel STERKTE !!!!!!!!!!!!!!!!