“Hoe gaat het eigenlijk met jou?”, dat is de vraag die ik regelmatig krijg. Ja uhm het gaat wel is dan meestal mijn antwoord. De ene dag gaat het beter als de andere dag. Ik heb het druk of ik maak dat ik het druk heb, waardoor ik me vaak erg moe voel en onrustig in mijn lijf.
Ik ben druk geweest met mijn opdrachten voor mijn eerste jaar als speltherapeut in opleiding en dat was pittig, gaf onrust en vergde de nodige discipline. Maar ik heb het vorige week allemaal afgemaakt en is het nu tijd om op zoek te gaan naar een stageplaats waar ik vanaf september een dagdeel in de week in totaal 2 kindjes speltherapie ga geven. Dat is nog best lastig om een plek te vinden en ik heb dan ook al veel reacties terug gekregen dat ze geen stageplek hadden.
Verder ben ik druk geweest met bezoekjes aan de fysio en de praktijk ondersteunster bij de huisarts om zo goed mogelijk voor mezelf te zorgen in deze heftige periode rondom het ziek zijn van Jos. Voor mij erg lastig om hier een balans in vinden tussen inspanning en ontspanning. Bij de fysio krijg ik oefeningen en dry needling voor mijn dieper gelegen bilspier en het advies om elke keer een klein stukje te wandelen. Het liefst loop ik morgen gewoon weer 10 km, maar ja dat zit er voorlopig niet in. Het is zo een vervelende cirkel waar je dan in zit en zo graag weer uitkomt, want ja van op de bank zitten word ik ook niet vrolijker. Het heeft allemaal zijn tijd nodig, dus ja dan maar stap voor stap.
Het afgelopen weekend ben ik heel spontaan met de kinderen naar Zeeland geweest en dat was fijn even er tussen uit. Het weekend begon vrij bewolkt, maar eindigde super zonnig en op de terug weg heerlijk aansluiten in de rij tot aan de afslag Antwerpen.
Wat hebben de kinderen heerlijk genoten met al hun neefjes en wat vinden ze het een feest om ze weer te zien. Ook heerlijk dat ze gewoon lekker kunnen rondrennen en van alles kunnen ontdekken, terwijl mama tussen de geiten bij de Hollandse Hoeve de ladies van de ladiesrun Goes kon aanmoedigen op de route. Ik ben maar 1 keer uitgegleden op het heuveltje tussen alle geitendropjes.
Super bijzonder om dan zo in Zeeland te zijn en herinneringen op te doen, vandaag naar het Klok’uus geweest met de kinderen en wie hadden daar een personeelsuitje het personeel van de Jan Bruins (Dirk van den Broek) Dat maakte de herinnering wel helemaal af om daar je eerste baas te zien en een paar oud collega’s.
Fijn om te ervaren hoe moeilijk het soms ook is, ik enorm kan genieten van hele kleine dingen die me dan ineens ontzettend blij maken.
Reactie plaatsen
Reacties
Goed geschreven Tamara. Fijn dat het weekend je goed gedaan heeft. De druk van het inleveren van je opdrachten is er even af.
Ontzettend fijn dat je de discipline kon opbrengen om er aan te werken in deze periode.
Fijn was het voor ons om de kinderen lekker te zien rennen en samen spelen met Melvin en Levi. Het was helemaal leuk dat ik aangemoedigd werd vanuit de kinderboerderij bij de ladiesrun. Het gaf me weer even vleugeltjes. Want ik had het zwaar hoor. Geweldig. Ga zo door Tamara. Je doet het goed. Waar we kunnen zullen we je daar in helpen. Liefs je (schoon) pa en ma.
Goed, Tamara, dat ook jij vertelt in de blog. Ook voor jou is het geen gemakkelijk periode. Fijn dat je dan in Zeeland een goed rustpunt hebt in Yerseke. Het zo beleven met elkaar is heel bijzonder. Bij ons en bij Rinus en Jannie staat een bordje het is Elke dag feest, maar je moet zelf de slingers ophangen. Jullie hebben verschillende slingers, maar gebruiken ze goed. Nog veel sterkte voor jullie gezin. Zet 'm op. Lieve groet van ons
Tamara wat doe je dat ontzettend goed ! Het geeft je op deze manier weer kracht om kracht op te doen voor het verwerken van alles wat je over je heen krijgt. Even de druk van die ENORME ketel, even los van alles. We wensen jou dan ook samen met jullie kinderen heel veel STERKTE !!!!!!!!!!!!!!
Mooi verteld Tam. Je geeft ons een kijkje in je leven. In hoe dit allemaal voor jou is. Ik vind t bewonderingswaardig hoe jij dit allemaal klaarspeelt en vooral: hoe je ruimte en aandacht houdt voor het positieve. Want t moet loeizwaar voor je zijn. T zo allemaal laten draaien, op been blijven, niet toe kunnen geven aan je vermoeidheid, manieren vinden om je fysiek beter te voelen en je studie- stage.
Super knap dat je je op je studie hebt gestort. Je trekt jou kennende, vast energie uit t positieve: want je vindt de opleiding zo leuk.
En wat betreft t wandelen. Ik loop graag een avondje een klein rondje met je mee hoor. Helemaal niet erg om wat minder dan 10 km te lopen met die hitte! :)
Liefs en sterkte