Zoveel als het laten inlopen van de chemo via het infuus meevalt, zoveel vallen de dagen erna tegen. Ik heb het al eerder genoemd, alles veranderd. Alles wordt mechanisch. Drinken, eten, eetlust, slapen, bewegen, gedachten, alles.
Gelukkig weet ik van de eerste chemokuur dat dit ook weer overgaat. Maar nu zit ik er middenin. Het helpt mij om mijn eigen blogs terug te lezen. Spieken hoe ik me drie weken geleden voelde. Toen ik er ook middenin zat. Tamara heeft de kinderen meegenomen naar Zeeland zodat ik alle rust heb thuis. Even ziek zijn. Eraan toegeven. Mijn lichaam protesteert. En dat mag best!
Reactie plaatsen
Reacties
Wat een bewondering heb ik voor jou en je gezinnetje hoe jullie samen, en met elkaar deze zware tijd beleven.
Schouders eronder en er vol voor gaan; eigenlijk ook jullie enige optie.
Ik hoop (en denk als ik ze zo lees) dat het schrijven van deze blogs jullie helpt! Knap hoe jullie alle emoties op papier krijgen!
Blijf sterk samen!
Ben afgelopen week begonnen met het lezen van jullie blogs. Want als ik aan mijn moeder vroeg hoe is het met Jos kreeg ik als antwoord ze hebben een blog en daar kan je alles lezen. Het heeft even wat tijd in beslag genomen maar, zeker de moeite waard. Wat hebben jullie de afgelopen weken, maanden een hoop dingen meegemaakt. De diagnose, de afspraken die langs elkaar en fout liepen, het stoma proces en nu de loodzware chemo kuren met in je achterhoofd nog een operatie en dat voor 1 doel BETER worden! Deze ziekte overwinnen. Ik weet dat je hier sterk genoeg voor bent en jullie dit als gezin samen aan het doen zijn. Echt bewonderingswaardit daar mogen jullie trots op zijn. Ik blijf vanaf nu lezen en jullie een hart onder de riem steken. Liefs uit Zeeland 😘
Beste Belletjes, Lieve Jos, en dappere Marij-Daniëlle,
Het eerste antwoord wat ik van MD kreeg toen ik haar over jullie blog vertelde was, dat kan ik niet lezen, het is te confronterend.
Tja, daar sta/zit je dan als moeder.
Ik begrijp het zo goed, maar toch.
Ook in onze familie is kanker een veel voorkomend feit, met slechte maar ook met hele goede afloop..
En dan een buurjongen uit de Ericalaan, vrienden van je ouders, ook dat/ daar nog!
Dapper dus MD dat je dit overwon, en Jos zo zie je ook dat buurmeisje van wat verderop in de straat is met je begaan!
Lachen en huilen in goede en slechte tijden!
En Jos samen met je gezin en de Belletjes we denken aan jullie en willen er zijn voor jullie!
Samen worstelen en samen er bovenop komen.
( kom boven klinkt niet goed, is een beetje dubbel).
xxx
Hoi Jos,
Via via hoorde ik, als oud-collega van Tamara bij het OKP, over het nare nieuws.
Net zitten lezen; wat doen jullie het knap, wat een kracht.
Wat omschrijf je het gevoel na de chemo goed. Erg herkenbaar.
Heel veel sterkte en alles wat jullie maar kunnen gebruiken gewenst.
Ik denk aan jullie.
Groeten, Esther