Maart 2024

Ze zijn er ♥

Wow en dan zijn ze er ineens gewoon 2 dagen eerder dan gepland, want ja niks gaat hier zoals we dit van te voren hebben gepland. Vorig jaar waren Joyce, Joey en ik voor het eerst op een natuur begraafplaats en dat was om samen een plekje uit te zoeken voor papa. Moet je zien nu een jaar later is het boek wat Jos zelf had willen hebben gewoon een feit en kunnen we het op 1 april trots aan iedereen gaan laten zien.

Lees meer »

Terugkijken

Ja waar begin je dan als je steeds een foto krijgt van een herinnering van een jaar geleden. Vorig jaar zaten we er midden in en hebben we elke dag wel iets gedaan om die dag nu nog ons te kunnen herinneren. Van het vier het leven feestje wat we hadden en de handen die we nog voor altijd in verbinding met elkaar hebben gemaakt. Tot het doorspreken van de afscheidsviering met Jolanda van Luizter. Alles komt terug en nu besef ik me pas hoeveel het allemaal was en hoe knap ik het nu zelf vind dat we al die dingen nog samen hebben gedaan en deze moeilijke fase ook als mooi en heel intens hebben ervaren in contact met iedereen om ons heen.

Lees meer »

Nieuwe Baan

Graag vertel ik dat ik het team van speltherapeuten bij Spelend Groeien in Tilburg mag gaan versterken vanaf maart 2023. Heel blij met deze stap en dat ik mag gaan samenwerken met andere speltherapeuten vanuit onze eigen expertises.

Lees meer »
Februari 2024

Zorgen uiten

Vorig jaar was het dat ik Jos mijn gevoel durfde aan te geven in Barcelona dat ik me echt zorgen maakte om hem. Hij reageerde bijna niet en wuifde het wat weg onder het mom Corona, waar ik maar niet van herstel. Totdat we thuis waren en hij op maandag nacht toen hij weer niet goed kon slapen van de pijn in zijn heup aangaf dat hij nu wel dacht dat er iets kapot was in zijn lijf door de kanker. Deze reis van ons samen naar Barcelona is me zo dierbaar en ben ik zo dankbaar voor dat we die samen nog hebben kunnen maken. Eenmaal thuis stapte we in de rollercoaster om nog samen dingen te doen, zodat de kinderen en ik ook nog mooie momenten hebben om op terug te kijken. Het heeft ons ontzettend geholpen in ons proces afgelopen jaar. 

Lees meer »

Lieve papa ♥

Wij waren een paar dagen in het Heijderbos een plek waar ik vroeger graag kwam en eigenlijk vooral omdat mijn vader dan ook vrij was en we heel veel gingen zwemmen, vooral omdat ik altijd het gevoel had dat hij er net zoveel van genoot als wij deden. Dat gevoel gun ik onze kinderen ook zo ontzettend en ik vind het heel moeilijk dat ze op een andere manier kind hebben moeten zijn dan dat wij voor ogen hadden. Ze waren nog zo jong toen Jos nu bijna 6 jaar geleden alweer de diagnose darmkanker kreeg en ze van het ene moment op het andere moment te maken kregen met een papa die ziek was en heel vaak naar het ziekenhuis toe moest. We namen ze overal in mee en het hoorde gewoon bij ons leven, maar als je er aan terug denkt dat wij dan in de vakantie in de auto zaten te wachten als Jos binnen was en een infuus met chemo kreeg is dat toch wel heel anders dan dat je gezellig met het gezin een weekje op vakantie gaat. En nu kunnen we die dingen doen, maar zijn ze inmiddels alweer 9 en 11 en vind ik het heel lastig om om te gaan met de ruzies die ze hebben waarbij ze het idee hebben dat ik dan 1 van de 2 voortrek. Ik weet heel goed dat ruzies tussen zussen en broers er gewoon bij hoort, maar ik vind het intens om dit allemaal alleen te doen. Het was altijd al dat als de 1 rechts wilde, dan wilde de andere links. Ik weet eigenlijk niet beter dan dat dit zo ging tussen die twee, maar nu is dat zo lastig doordat je dan in het midden staat en niet de 1 met de 1 mee kan en de ander met de ander. 

Lees meer »

Memories

Memories, verbinding, familie en leven met het feit dat het vandaag alweer 7 jaar geleden is dat Jos aan de start stond van de Alternatieve Elfstedentocht Weissensee en mijn vader overleed aan de gevolgen van Darmkanker. Darmkanker bleek ook ons eigen gezin nog verder op zijn kop te zetten. Jos kreeg 16 maart 6 jaar geleden dat hij net als mijn vader ook darmkanker had en nu al bijna een jaar moeten we hem ook missen. Sta je dan lachend op de foto tussen je vader en toen nog vriend en onze dochter Joyce en zie die ogen en open blik. Vandaag de dag dat ik de voorkant van het boek wat Jos graag zelf had willen hebben heb mogen ontvangen en de titel Met Open Blik en Rechte Rug heeft gekregen. Toen we deze foto namen augustus 2013 hadden we nooit kunnen bedenken waar we nu ruim 10 jaar later zouden staan. Dankbaar voor deze mooie momenten die vast zijn gelegd op foto en he boek van Jos zal niet alleen bestaan uit teksten, maar ook uit veel foto's. Ik had natuurlijk gehoopt dat dit boek nooit nodig was geweest, maar met Joey zijn woorden als we het dan toch doen dan maar op deze manier en goed. Benieuwd naar de kaft van het boek neem dan zeker een kijkje op onze pagina

Lees meer »

De Vlinder Sandplay Coaching

Ik ben Tamara de Bel en als logo voor mijn bedrijf heb ik een blauwe vlinder ontworpen samen met mijn man Jos de Bel. Ik had toen nooit kunnen bedenken dat het logo nu nog veel passender voelt dan toen we het hebben gemaakt. Mijn man Jos is namelijk 1 april 2023 overleden aan de gevolgen van darmkanker. Sinds zijn overlijden is de vlinder in mij nog meer in beeld gekomen en kom ik de blauwe vlinder op de mooiste momenten tegen. Van een goede vriendin kreeg ik dit gedicht doorgestuurd en voelt voor mij net of het speciaal voor mij is geschreven. Ik heb contact gezocht met Ineke die het gedicht heeft geschreven en gevraagd of ik het mocht delen op mijn website. Ik ben heel dankbaar voor alle mooie dingen die er naast het grote verlies op mijn pad komen en ik hoop de positieve energie die ik ervaar door te kunnen geven aan degene die het nodig hebben ♥ 

Lees meer »
Januari 2024

Met open Blik

Vanmorgen kreeg ik deze foto als herinnering op mijn telefoon, ik heb de foto's van Jos kunnen koppelen aan mijn account en krijg daardoor ook herinneringsfoto's die hij zelf heeft gemaakt. Vandaag 4 jaar nadat hij deze foto heeft gemaakt op de Weissensee is er veel gebeurd en moet je deze mooie blik eens zien die hij heeft en waar wij even een kijkje in mogen nemen door zijn ogen. In 2017 waren we hier samen en heb ik deze magische plek ook mogen beleven vanaf het ijs. In 2017 is mijn vader toen Jos aan de start stond voor zijn toertocht op de Weissensee overleden aan de gevolgen van darmkanker. Het was heel dubbel om hier te staan, maar ben er zo dankbaar voor dat we dit toen wel zo hebben gedaan. Ik kon toen heel mooi stilstaan bij mijn eigen stuk verdriet en de mooie herinneringen die ik ook als klein meisje al had aan mijn vader als we gingen schaatsen. Een jaar later gaat Jos de uitdaging nog een keer aan om 200 Km te schaatsen in Zweden en deze keer lukt het hem op de 200 Km uit te rijden. Wat natuurlijk nog bijzondere was toen we niet veel later te horen kregen dat hij net als mijn vader ook darmkanker bleek te hebben.

Lees meer »

Update boek Jos

Wauw, maar kan me voorstellen dat dit niet genoeg tekst is haha. Vandaag kwamen we samen om een presentatie te krijgen over de vormgeving van het boek en ik vind het er geweldig uitzien! Het overtreft al mijn verwachtingen en ben zo mega dankbaar dat we dit voor Jos kunnen doen. Het boek wat hij zelf zo graag had willen hebben! Nou ja natuurlijk veel liever niet en was hij niet ziek geworden en had hij dit hele proces niet mee hoeven te maken. Ik lees net op Facebook dat Jeffrey die meedoet aan het programma over mijn lijk overleden is. Ik heb de aflevering vorige week gekeken en als je dan ziet en hoort hoe hij met zijn ziekte omgaat dan zie ik heel veel herkenningspunten. Vooral ook het stuk wat hem raakt als ze deze stoere harde werker vragen naar zijn kinderen. Dit is ook wat Jos het aller moeilijkste vond dat zijn kinderen verder op moesten groeien zonder vader. 

Lees meer »

Ervaringsleren

Nou mijn rugzak zit toch al aardig vol zo met mijn 45 jaar en daar waar weinig mensen vertrouwen hadden in mijn manier van leren kan ik je zeggen dat ik nu toch best veel weet. Mijn schoolcarrière bestaat uit een opbouw in de opleiding om zo van net vbo door te ontwikkelen tot hbo. Daarna nog 2 hbo studies niet afgerond om uiteindelijk via een deeltijd studie mijn SPH te behalen. In mijn zoektocht naar wat meer bij me zou passen en het idee om dan een studie te gaan doen weet ik nog heel goed dat ik de vraag terug kreeg, maar die andere 2 studies die heb je niet afgemaakt. Uhm ja dan wordt je toch weer wel wat onzeker, maar ik heb het toch gedaan en en ben de opleiding tot speltherapeut gaan doen. Deze studie was veel meer dan alleen maar leren uit de boeken, maar was eigenlijk een therapie traject voor jezelf. Ook werd Jos ziek toen ik deze studie deed, dus genoeg reden om ermee te stoppen. Toch ben ik doorgegaan en tijdens de diploma uitreiking naar voren geroepen als 'hemels rolmodel". Ik vond het heel bijzonder en zag het zelf echt nog niet zo.

Lees meer »

Nieuwe vriend ♥

Al een paar maanden komt bij Joey steeds het thema terug dat hij de enige man is in huis. Naast mij en Joyce hebben we Vlinder en Sterre en dat zijn ook allebei vrouwtjes. We waren het al snel eens met zijn drieën dat er ruimte was voor een katertje erbij in ons huis. We keken op de website waar we ook Vlinder en Sterre hebben gevonden en zagen daar Mickey. Als Mickey met zijn broertje zou zijn hadden we al bedacht dat we ze niet zouden scheiden van elkaar. Ik belde en de vrouw wist zelfs nog wie we waren aan de andere kant van de lijn haha. Ze kon ons vertellen dat ze net de adoptiepapieren in orde aan het maken was voor Mickey en zijn broertje. Heel goed nieuws dus en wij dachten dan wachten we gewoon af tot het voorjaar. Dan word het oud en nieuw en wensen we de mensen die we kennen een liefdevol 2024 ♥, zo ook de mensen waar Sterre en Vlinder hebben verbleven. Ze stuurt ons een hele leuke foto van Soja die bij hun is gebleven, omdat hij niet geplaatst kon worden vanwege een hartruisje en ze besloten hadden om hem dan zelf te houden. Samen met iemand anders als hun er dan niet waren zouden ze voor hem gaan zorgen, maar jullie voelen hem misschien al net toen wij contact hadden liep dit idee toch anders en kon degene niet meer waar Soja heen zou gaan. Uit het niks kregen wij de vraag of wij niet wilde kijken of Soja bij ons zou passen en dat liet Joey zich geen twee keer zeggen.

Lees meer »

Harold van Zundert Stichting

Via Facebook kwam ik met iemand in contact die mij wees op de stichting Harold van Zundert, waar ze zich inzetten voor gezinnen die een ouder moeten missen. Eigenlijk vielen we net buiten het gebied, maar mochten we toch na overleg ons aansluiten bij deze mooie stichting. En wat mooi dat het precies tussen Zeeland in is en waar we nu wonen in Tilburg. Onze eerste kennismaking was gelijk een heel weekend weg naar Duinrell afgelopen zomer. En wat is het fijn dat je weinig woorden nodig hebt, omdat de ander weet in wat voor situatie je je bevind.

Lees meer »

Mag ik dan bij jou ♥

Jeetje ik dacht dat het best aardig ging met me, totdat ik bel met de leasemaatschappij en doodleuk te horen krijg dat de auto die ik dus tijdelijk huurde vanuit hun kwijt is en ik die had moeten afmelden en hem nu moet gaan zoeken en de kosten door blijven lopen. Zo dat is even kort door de bocht mijn ochtend op een vrije dag die ik eigenlijk met de kinderen door wil brengen. Daar ga ik weer iedereen bellen met mijn verhaal en op zoek naar een auto. 

Lees meer »

♥ 2024 ♥

Ja en dan is het zomaar 01-01-2024 en als ik dit getal zo typ komt gelijk het getal 01-04-2023 bij me naar boven. Ze lijken heel erg op elkaar, alleen mist het getal 3 in de datum van vandaag. Dat is ook precies de lading die dit nieuwe jaar met zich mee brengt. Het eerste jaar waar we voor staan, waar Jos niet meer van kan zeggen dat hij hoopt er nog een jaar te kunnen zijn voor mij en de kinderen. Vooral voor de kinderen wilde hij ontzettend graag nog meer tijd met ze hebben om samen herinneringen te kunnen maken. We zullen die zeker ook gaan maken dit jaar, maar op een totaal andere manier die we vorig jaar nog niet hadden kunnen bevatten. Vorig jaar bakte we voor het eerst onze eigen oliebollen en zijn de kinderen die in de buurt rond gaan brengen. Jos en ik vonden oliebollen nooit echt lekker, maar toen we ze zelf hadden gemaakt ging er een nieuwe wereld voor ons open ha ha. Hoe mooi is het dan dat we deze traditie met veel liefde voort hebben gezet en je terug krijgt dat de oliebollen ontzettend lekker waren.

Lees meer »
December 2023

♥ 2023 ♥

Ja doe ik het wel of doe ik het niet nog een blog schrijven om terug te kijken op afgelopen jaar. Ik besluit het te doen en te kijken wat er in me opkomt. Het jaar waarvan we alle 4 hadden gehoopt om het nog een jaar te mogen uitstellen, vorig jaar met oud en nieuw halen we net als dit jaar wat vuurwerk in huis. Ook wensen we elkaar een liefdevol 2024 en hebben we verder eigenlijk geen wensen. Iedereen voelt zich gezond en alles lijkt zijn 'gewone', gangetje te gaan. Ik voel al wel steeds meer dat ondanks dat Jos nergens last van heeft dat het anders is. Bij een hele lieve vriendin maak ik een vision board en hang die op in de woonkamer, waarin duidelijk de tweedeling te zien is. Ook deel ik mijn zorgen op mijn werk en met een paar mensen die dicht bij staan dat ik me wel echt zorgen maak om Jos. Jos is verkouden en geeft aan dat hij hier maar niet van opknapt, waarbij ik ook hele grote twijfels heb. We praten er niet veel over en als ik mijn zorgen met hem deel als we in Barcelona zijn in het voorjaar wuift hij het ook wat weg op een ongemakkelijke manier. Als we thuis zijn deelt hij in de nacht als hij weer niet kan slapen, omdat hij pijn heeft aan zijn heup dat hij denkt dat er nu wel echt iets kapot is in hem wat te maken heeft met zijn ziekte. Ook geeft hij aan het heel lastig te vinden om zichzelf een houding te geven naar andere mensen toe, omdat hij deze fase nog niet kent. 

Lees meer »

Making Memories

En ja dan is het zover de eerste kerst zonder Jos fysiek bij ons, maar in alles komt hij terug en voelt hij dicht bij ons ♥ Alles is anders en als je dan bedenkt om met zijn drieën een kerstfilm te kijken die we nog niet eerder gezien hebben en die blijkt ook te gaan over een jongen, meisje en hun moeder die weduwe is. Dan voelt dat toch heel bijzonder om daar zo samen naar te kijken en vandaag deel 2 te kijken. Dan voel ik aan alles dat we ontzettend verbonden zijn met elkaar en met Jos en geloof ik nog minder in toeval als je de mooie thema's voorbij ziet komen. 

Lees meer »

Fijne Feestdagen!

Wat gaat de tijd snel en wat word het missen nog steeds meer. Straks de eerste kerst zonder jou en wij zouden geen Belletjes zijn als we dit op onze eigen manier weer vorm gaan geven. Hier stonden we vorig jaar zomer in Zweden bij de 'oudste boom ter wereld De spar werd ontdekt op een berg in een nationaal park in Midden-Zweden. Hoewel de stam veel jonger is, is het wortelstelsel minstens 9.500 jaar oud. De boom schoot wortel aan het einde van de laatste ijstijd, maar kan ouder zijn.' 

Lees meer »

Donkere dagen

Oeps en zo is er weer een maand voorbij, waarin we ons best doen om elke dag de "slingers" op te hangen en de dag te plukken. Afgelopen periode een periode met veel eerste keren zonder papa Jos. Het schaatsseizoen is weer begonnen en wat was het altijd rennen en vliegen om daar met z'n allen weer te staan op zaterdag. Nu is het steeds kijken hoe we het die dag gaan doen en wat wel en niet lukt. Joyce mag nu mee trainen in de wedstrijdgroep, maar haar eerste ambitie vorig jaar was om samen met papa les te geven aan de kinderen die graag wilde leren schaatsen. Net als het leven gaat het schaatsen met vallen en opstaan en vind ze het soms heel lastig om na een val tijdens de trainingswedstrijd weer op te staan en de volgende keer weer gewoon mee te doen. Afgelopen zondag had ze eigenlijk niet zoveel zin om te gaan, want ja die ochtend waren we er ook al met Marijn, Jolanda, Melvin en Levi. In de auto gaf ze aan dat ze graag een persoonlijk record (PR) wilde rijden. Ik was zelf wat zenuwachtig, omdat ik vandaag 1 van de ouders was die mocht klokken en dat had ik nog niet eerder gedaan. Wat is het dan mooi om haar van zo dichtbij te zien finishen en een PR te zien rijden. Wat is het daarnaast ontzettend fijn dat ze heel natuurlijk wordt geholpen door de mensen die er ook zijn. 

Lees meer »
November 2023

Operatie geslaagd!

Vandaag stond de sterilisatie op de planning van Vlinder & Sterre. Net als papa voor een operatie mochten ze niet eten en was er weer die spanning rondom ons. Het nemen van afscheid en ze overlaten aan de dierenarts, het voelt toch wel weer heel dubbel. Hoe goed Jos zich ook altijd weer voor wist te bereiden op een operatie, waren dit toch altijd de momenten die spannend waren totdat de chirurg belde dat de operatie geslaagd was. Of zoals bij de laatste operatie waar ik gevraagd heb aan Jos zijn vader om samen met mij te wachten in het ziekenhuis tijdens de operatie van Jos. Ik weet nog dat ik het naar Jos toe niet handig had uitgesproken en hij boos reageerde, maar ik wilde eigenlijk zeggen dat de momenten in het ziekenhuis waar ik alleen was en wachtte op het telefoontje van de chirurg als heel eenzaam ervaarde. Deze keer was ik extra blij, omdat we toen Jos samen de uitslag konden vertellen van de operatie en die was dat er weer een plekje was gezien in het buikvlies.

Lees meer »
Oktober 2023

Ik weet niet of ik het kan

Vanavond is het alweer zo ver Halloween bij ons in de wijk. Hier in de wijk is het elk jaar een grote happening die ik niet snap. De kinderen vinden het geweldig en elk jaar is het steeds rond Joyce haar verjaardag en was het traditie om er heen te gaan, soms met de visite die nog bleef en vaak ook met zijn vieren. Ik kan me geen jaar herinneren dat we niet zijn gegaan. Hoe leuk de kinderen het ook vonden elk jaar was er wel 1tje die zo schrok van iemand die als grapje 1 van de kinderen liet schrikken dat ze zich letterlijk dood schrokken. Jos en ik deden het vooral voor de kinderen en verwonderde ons over het werk wat mensen erin hadden gestoken.

Lees meer »

Vandaag 11 jaar geleden

Nu precies 11 jaar geleden was het dat op dit tijdstip een gaatje ontstond in mijn vliezen en ons avontuur als papa en mama echt ging beginnen. Wat hadden we bewust gekozen voor deze periode en alles afgewogen en ook weer losgelaten of we ervoor wilde gaan om de zorg te dragen van een kindje. Ook tijdens dit proces stonden we er samen heel bewust in en was het ons gegund om na de keuze heel snel zwanger te worden. Heel bewust hebben we ervoor gekozen om geen 20 weken echo te doen en hadden we het vertrouwen in onszelf dat het oke was hoe het zou lopen. Daardoor wisten we ook niet of Joyce een Joyce zou zijn of een Joey, want ja dat kan ik nu wel verklappen die naam hadden we toen al voor als het een jongetje zou zijn. We doen een foto shoot in de tuin met beide geboorte borden, voordat we naar het ziekenhuis gaan en mijn vliezen al zijn gebroken. De verloskundige twijfelde namelijk ook of Joyce in het vruchtwater had gepoept en werden daarom doorverwezen. In het ziekenhuis twijfelde ze ook en hebben ze besloten om het zekere voor het onzekere te nemen en mochten we blijven en werd de bevalling opgewekt. In ons plan stond niet dat we naar het ziekenhuis zouden gaan en we waren niet eens gaan kijken hoe het er dan uit zou zien. Maar het was oke dat het plan veranderde en we hadden er alle vertrouwen in dat dit de route was die we nodig hadden. Na de bevalling bleek Joyce haar suikers zelf niet goed vast te kunnen houden, wat een signaal kan zijn iets onderliggends. Dit was gelukkig niet het geval, maar ze heeft wel een week in het ziekenhuis gelegen om haar suikers op orde te krijgen. Het was daardoor fijn dat we al in het ziekenhuis waren en ze de hulp kon krijgen die ze nodig had. 

Lees meer »

Aan de ander kant

Wat was het mooi vandaag om Joey in zijn element te zien vanuit al zijn kwaliteiten, kwetsbaarheden en intrinsieke motivatie. Heel goed weten en aanvoelen wat hij nu nodig heeft in zijn leven. Ik ben onder de indruk of toch ook niet, omdat ik wist en voelde dat dit moment zou komen. Joey stelde zich vanmorgen vanaf het begin open en liet de mooiste dingen zien tijdens een wandeling met de hond en wat deed hij het goed met de ruimte die hij kreeg en de verantwoordelijkheid die hij nam. Hoe hij afstemde op de hond en op de hulpverleenster, het voelde zo normaal en gelijk ook zo magisch. Dit is wat we al zo lang wilde dat Joey ook even alles wat hem bezighoudt los kan laten en kan en mag groeien en leren op een manier die helemaal bij hem past.

Lees meer »

1 Oktober 2023

Gisteren was het een half jaar geleden dat jij heel bewust jouw laatste volle dag bij ons beleefde en ja wat doe je dan, Dat kan iedereen terug lezen in je blogs. Wat ik deed gisteren dat was de boeken die we hebben wat uitzoeken. En daar vind ik het boek wat je mij hebt gegeven tijdens mijn diplomering als speltherapeut. Ik kan nu wel heel eerlijk zijn he, maar ik dacht echt wat moet ik met dat boek en denk je nu echt dat ik dat ga lezen. Voelde me ook wel een beetje bezwaard dat ik het cadeau niet zo waardeerde. Maar gisteren kwam ik deze kleine verrassing tegen met daarin dit lieve kaartje ♥, toen snapte ik pas de echte verrassing en die was bedoeld voor voor nu. Een paar boeken verder was daar ineens het boek dromen, durven doen wat ik ooit ook heb gelezen met daarnaast deze mok van Joyce die ze niet meer wilde. Hoe toepasselijk is dit dan ook weer, dat ik zoals Jos schrijft ondanks de situatie of dankzij de situatie mijn droom gewoon had waargemaakt en mij diploma als speltherapeut in ontvangst mocht nemen. En dan die mok met daarop een stoere, zelfverzekerde dame omringt door blauwe vlinders. Ik was de eerste die haar eigen praktijk had en deze al had opgezet net voor het afstuderen. Toen de Vlinder Speltherapie met als logo een blauwe vlinder die Jos en ik samen hebben ontworpen. Wat een mooi proces was dit om deze samen met Jos te ontwikkelen.

Lees meer »
September 2023

Toeval met betekenis

Elke dag komt er wel net een vlinder voorbij als ik even aan Jos denk, of een liedje op de radio. Ik kan het soms gewoon niet bevatten en geniet er dan maar gewoon van dat hij weer even heel dichtbij voelt. Vorige week kwam deze foto voorbij van onze authentieke en zo ontzettend dicht bij zichzelf zijnde Joey. Gisteren zei Joyce tegen me bij het fietsen, mama wat fijn dat Joey bij jouw is geboren. Hij mag zichzelf zijn kijk met zijn shirt al de hele dag achterste voren, geen schoenen aan, alvast vooruit fietsend en trots aan ons laten zien dat hij ook zonder handen kan fietsen. Zo fietst hij daarna lachend en trots de bosjes in en roept naar mij: "mama zag je dat!" hoe trots kan je dan zijn op je eigen kinderen. 

Lees meer »
Augustus 2023

♥♥ In voor en tegenspoed ♥♥

Vandaag precies 8 jaar geleden om 09:00 uur waren we in het stadhuis om elkaar in alle liefde het ja woord te laten geven door onze kinderen. Wat was mijn behoefte groot om te trouwen en dezelfde naam te hebben als mijn gezin. Zo groot zelfs dat ik op een morgen ging informeren naar hoe het zat met trouwen op maandag en ze aangaf "we hebben maandag 31 augustus om 09:00 uur nog een plekje, wil je deze alvast reserveren?" Uhm nou ja doe dan maar en dat ik toen eerst Lieke heb opgebeld met mijn verhaal en de getuige dus al eerder had geregeld dan Jos gevraagd. Gelukkig zei hij ja op de vraag of papa met mama wilde trouwen en zijn wij sinds 31-08-2015 De Belletjes. Jos wilde nooit trouwen, omdat het voor hem niet hoefde zo een papiertje waarop staat hoeveel je van iemand houdt. Ook vond hij het juist leuk om me zijn vriendin te noemen, want dat klonk gewoon zo lekker jong. Wat ben ik blij en dankbaar dat ik hierin zelf de stap heb gezet en het daardoor zo kloppend en blijvend verbonden voelt. Ooit zouden we wel een feest gaan geven en dat feest is er jammer genoeg niet gekomen, wel het mooie afscheid waarin Luizter er mede voor heeft gezorgd dat deze verbinding gedeeld is met de mensen om ons heen. Ik zei nog tegen Jolanda van Luizter, liever had ik jullie uitgenodigd op ons trouwfeest. Maar met de woorden van Joey erbij als het dan toch moet dan maar liever zo, vanuit het samen en het dan goed doen. 

Lees meer »

Isa Hoes

Vanaf het eerste moment dat Isa Hoes op tv komt bij Goed Tijden Slechte Tijden wat mijn moeder elke dag volgde had ik een klik met haar. Ik dacht dat ik geen idool had, maar die bleek ik dus wel te hebben. Elke dag keek ik uit naar hoe ze er die dag uit zou zien met haar uitgesproken kapsel. Ook Antonie had ik een speciaal gevoel bij en toen ze een relatie hadden vond ik dit zo leuk. De kleine blonde dood heb ik natuurlijk ook gelezen en de film gezien. Daarna raakte ze voor mij wat op de achtergrond, totdat een vriendin kaartjes had voor een thema avond over verlies en rouw en daarbij aan mij moest denken. De sprekers deze avond waren Isa en haar zoon Merlijn. Daar hoefde ik niet over na te denken en wilde ik natuurlijk bij zijn. Wat bijzonder was dat met een kleine groep mensen waar zij hun verhaal deden en waar ook vragen gesteld mochten worden. Het was een hele bijzondere avond en natuurlijk wilde ik heel intuïtief ook hun boek "Je bent niet allen" kopen. Als we in de rij staan om het boek te kopen en te laten signeren, bedenk ik van alles en maak ik een hele mooie verbinding met het boek en waar ik toen stond in het proces rondom het ziek zijn van Jos. Tot ik aan de beurt was en dus gewoon geen woord meer uit kon brengen en alleen maar kon huilen en zij beide precies opschreven wat helpend was voor mij op dat moment. 

Lees meer »

Een lach en een traan

Wat ligt geluk en verdriet toch dicht bij elkaar. Net na het overlijden van Jos ervaarde ik dit ook al zo. Er gebeurde zoveel bijzondere dingen waar we soms zo om moesten lachen, maar er was ook veel verdriet van het gemis om Jos even vast te kunnen houden en om de mooie momenten mee te delen. Afgelopen weekend was ik voor het eerst helemaal alleen zonder Jos en zonder de kinderen. De kinderen waren het weekend in Yerseke waar het feest was, met een kermis en mooi weer. Het derde weekend in augustus was voorheen altijd Mosseldag en dat bracht bij mij veel dierbare herinneringen boven, terwijl ik zelf in Tilburg was.

Lees meer »

Inspirerend

Wow afgelopen dagen het concept van het boek rondom het leven van Jos en dus ook van mij en de kinderen mogen lezen. Wat bijzonder om je eigen woorden terug te lezen en te beseffen wat inspirerend ze zijn en eigenlijk niet kunnen geloven dat ik ze zelf zo heb geschreven. Voor mij is het nu al een meer dan waardevol boek! Door het op deze manier te lezen met een lach, herinnering, gevoel en een traan helpt het met het proces waar we momenteel in zitten. Ik kan eigenlijk niet in woorden uitdrukken hoe bijzonder ik het nu vind de keuzes die we allemaal gemaakt hebben. Toen leken het allemaal losse keuzes te zijn, maar door het boek zie en besef ik me nog meer dat het een manier van leven is en we mensen daar een kijkje in hebben laten nemen. En nu merk ik ook dat ik wel een beetje plankenkoorts begin te krijgen, want ja het is toch wel heel kwetsbaar zo een boek wat iedereen kan en mag lezen. 

Lees meer »
Juli 2023

♥ Vlinder & Sterre ♥

Al langer willen we heel graag weer een poes, maar de situatie was er steeds niet naar om hier verder actie in te ondernemen. Nu we terug zijn van vakantie dacht ik laten we ons eens gaan oriënteren. Gisterenmorgen heb ik even gekeken wanneer het dierenasiel open was en konden we daar vanaf 13 uur terecht. Bij het kijken op de site kan je alle asieldieren bekijken en wat over ze lezen. Ik zie de advertentie van Vlinder die me ontzettend aanspreekt, maar geen idee hoe het allemaal in zijn werk gaat. De kinderen willen heel graag gaan kijken voor een nieuwe poes en zo zitten we iets na 13 uur in de auto op weg naar het dierenasiel. Het asiel is naast het crematorium waar we Minoes hebben laten cremeren en waar we destijds zo ontzettend fijn zijn begeleid bij dit proces. Wij komen aan bij het dierenasiel en alles blijkt op afspraak te gaan sinds de corona periode. We vertellen ons verhaal en de vrouw laat ons daar de papieren invullen en kijkt of Vlinder nog beschikbaar is en geeft aan dat dit een match made in heaven zou zijn ♥. Joey wil heel graag kennis maken met Sam en ook daar stuurt ze onze gegevens naar toe om binnenkort mee kennis te mogen maken. Kittens worden ondergebracht in gastgezinnen en je kan dan daar gaan kijken en de gastgezinnen mogen meedenken over de plaatsing. Net voordat we weg willen gaan wordt er een klein katje wat gevonden is op straat binnen gebracht en de kinderen zijn meteen weg van het poesje. We zijn erg benieuwd hoe het nu verder gaat en lopen een stukje door het bos wat er naast ligt en genieten van het idee dat we mogelijk de baasjes worden van een kitten. 

Lees meer »

Vakantie Gardameer

Wow we did it onze eerste vakantie met zijn drieën. We wilde dit jaar ook weer graag op vakantie, maar wisten dat het wel heel anders zou gaan zijn. We kozen voor het Gardameer via een alleenstaande oudervakantie, wat betekende dat we niet zelf hoefde te reizen en we een plek op de camping hadden met meer alleenstaande ouders en hun kinderen.

Lees meer »

♥ 45 ♥

Vandaag mijn verjaardag en wat een leeftijd 45 jaar! Vijf jaar geleden zei ik gekscherend tegen Jos dat het mijn jaar zou zijn waarin het mijn feestje zou zijn, maar i.p.v een feest werd het ons eerste jaar waarin we een weg aan het vinden waren tussen een zo normaal mogelijk leven en het omgaan met de de ziekte. En nu ben ik 45 en zal jij voor altijd 43 blijven die komt wel even binnen merk ik. We vierden onze verjaardagen altijd samen met een BBQ tussen deze twee dagen in, maar jeetje nu pas merk ik hoe het voelt om ouder te worden en wat een voorrecht dit is. Door de kinderen leef ik zoveel mogelijk in het nu en jeetje wat ben ik verwend door ze en wat ben ik trots hoe ze deze ochtend me hebben verrast en verwend. Ze hebben met wat hulp cadeautjes en ballonnen geregeld en die samen opgeblazen en ik was ontzettend verrast toen ik terug kwam en overladen werd met happy birthday, ballonnen en cadeaus.

Lees meer »

Hoop doet leven

Steeds vaker neem ik de tijd om terug te denken aan wat er allemaal op ons pad terecht is gekomen de afgelopen ruim 5 jaar. Ik weet nog goed dat toen Jos te horen kreeg dat het foute boel was, maar ze nog niet wisten hoe fout hij heel stellig was. Als het niet te behandelen is om nog beter te kunnen worden dan hoeft het voor mij niet. Ik ga mezelf niet ziek laten maken/voelen om me langer ziek te voelen, terwijl ik me nu niet ziek voel! Wat waren we opgelucht dat de behandelingen als doel hadden om beter te worden, voor meer dan 100% ging hij ervoor en zorgde hij dat hij topfit was voor alle behandelingen die hij heeft ondergaan. Het heeft ervoor gezorgd dat hij altijd weer snel herstelde na een ingreep en het 'gewone' leven weer oppakte.

Lees meer »

♥ 44 ♥

Hieperdepiep hoera vier het leven en maak er elke dag een feestje van, deze dag denken we even extra aan jou ♥

Lees meer »

3 Maanden zonder jou ♥

Vandaag is het 3 maanden geleden dat ook op een zaterdag jou dag was, als ik terug kijk naar de foto's en de blik in je ogen terugzie van die dag, zie ik dat je er echt aan toe was. Je blik is echt anders en hoewel je die dag lijfelijk nog bij ons bent, ben je ook al een beetje in de wereld die je gaat ontdekken. Een wereld waarvan wij geen idee hebben hoe die is en hoe je die nu ervaart. Joey had de dag ervoor helemaal zelf in de winkel taart gekocht om te eten op deze dag. Een dag met een lach en een dag waarin je ons nog even hebt laten zien en voelen hoe speciaal we voor je zijn. Ook wij kwamen terecht in een andere wereld die we nog niet kende en met zijn drietjes aan het ontdekken zijn. De kist van het eiland, waar we veel mooie herinneringen in bewaren staat hier heel mooi symbool in. Een eiland waar we alle 4 ons steentje aan hebben bijgedragen en waar we in onze dromen heen kunnen gaan.

Lees meer »
Juni 2023

Je even heel dichtbij voelen

Vanmorgen kreeg ik een hele mooie herinnering van een collage van foto's, waar het proces van afgelopen periode eigenlijk heel mooi in terug te zien was. Heel mooi, maar ook heel confronterend om te zien hoe snel het toch allemaal nog is gegaan en hoe groot de hoop was dat jij toch 1 van die mensen zou zijn die de uitzondering zou blijven en dit gewoon zou volhouden tot je 84 ♥♥♥

Lees meer »

Alles gaat door maar dan anders ♥♥♥

Vandaag was een drukke dag waarin alles precies in elkaar overvloeide. Ik had nog even tijd over om de brievenbuspakketjes af te geven, waarbij 1 pakket afgegeven moest worden bij DHL. Gelukkig wisten me te vertellen dat ik die bij de kleding winkel voor mannen af kon geven. Ik was nog niet binnen of er werd al aangeven dat er een landelijke storing was, waarvan ze niet wisten hoelang die nog zou gaan duren. “Maar zegt die man, misschien kan je wel iets leuks uitzoeken voor je man”, en ja wie mij kent voelt de bui al hangen en mijn antwoord was dan ook “dat had ik heel graag gedaan, alleen is mijn man afgelopen 1 april overleden”. Oeps die had hij even niet zien aankomen en verontschuldigde zich, waarop ik aangaf dat dit voor mij nu mijn nieuwe “werkelijkheid” is en me dit soort momenten al eerder is overkomen. Er ontstaat een mooi gesprek, waarin hij me met verbazing aankijkt en mijn verhaal aanhoort. Toen hij vroeg hoe ik ermee omging, vertelde hij dat zijn vrouw er haar werk van had gemaakt nadat ze zelf ook kanker had gehad.

Lees meer »
Mei 2023

Missen

Wat ik het meeste mis de afgelopen periode is om even mezelf dichtbij Jos te nestelen en me veilig en oké te voelen. Dagelijks krijg ik nog berichten van mensen om te vragen hoe het met me gaat echt heel fijn! En dan begin ik mijn antwoord met Mwhah en dat het missen van Jos elke dag sterker word. Er gaat geen uur voorbij, waarbij hij even of langer in mijn gedachten is. Alles gaat door, maar dan anders en zonder de actieve aanwezigheid van Jos. Overal kom ik mooie herinneringen tegen aan hem, maar ook op momenten dat er iets heel naars gebeurd is het gemis ontzettend. Ik geef de kinderen dan een extra knuffel, maar eigenlijk wil ik dan even dicht tegen Jos aankruipen en me veilig voelen.

Lees meer »

Wat je zaait zul je oogsten

Wow nooit kunnen en durven bedenken dat ons leven zo een inspiratie zou kunnen zijn voor de mensen om ons heen. Dagelijks krijgen we nog reacties van mensen om ons heen die een kaartje sturen, een appje en of even vragen hoe het gaat. Ook heb ik al een paar foto’s gekregen van de vlinderstruikzaadjes die we als bedankje na de begrafenis in een kruiwagen aanboden aan de mensen die geweest waren. In het leven hebben Jos en ik samen veel zaadjes gepland bij mensen, zonder dat we dit zelf door hadden. Voor ons was het hoe we om wilde gaan met de mensen om ons heen en wat voor ons werkte en goed voelde. Jos heeft ook een aantal keer aangegeven heel blij te zijn om op deze manier in het leven te staan. Dat hij met niemand ruzie had en het gevoel nog zaken met mensen recht te moeten zetten. Hoe lastig het vaak ook was, we zijn altijd het echte contact aangegaan met de mensen om ons heen. Waardoor we vanuit echtheid en dat wat bij ons past een band konden opbouwen en onderhouden. Heel dankbaar dat ik in Jos de voor mij missende schakel heb gevonden om deze diepe verbindingen (zaadjes) in mezelf te ontdekken en samen te planten.

Lees meer »

Nieuwe normaal

Vandaag alweer een maand geleden dat Jos zijn laatste adem uitblies. Dit was een ontzettend intens moment voor mij en de kinderen. Een moment waar niemand je op voor kan bereiden, het ene moment kan je nog alles tegen elkaar zeggen en het andere moment niks meer. En dan, ja dan word je geleefd door alles wat geregeld moet worden en ook alles wat daarnaast gewoon doorgaat. Nu een maand verder en terugkijkend op afgelopen periode besef ik me pas hoe snel alles is gegaan van het moment dat Jos aangaf dat hij voelde dat er iets in hum kapot was tot de dag van zijn euthanasie en nu de maand daarna.

Lees meer »
April 2023

De dagen gaan over in weken

Vandaag alweer twee weken geleden op “Goede Vrijdag” dat we je begeleid hebben naar die mooie plek op de Natuurbegraafplaats in Alphen. Wat was het een mooie viering van jouw afscheid hier op aarde. Waar in de week voorafgaande aan de dienst elke dag van alles anders liep dan we hadden verwacht of als een verrassing kwam. Was “Goede Vrijdag”, echt een goede vrijdag en liep alles zoals we het met zijn vieren hadden bedacht. We hebben ontzettend veel hulp gehad vanuit Bij de Hand uitvaartzorg in de begeleiding voor, tijdens en na het afscheid wat we hebben moeten nemen van Jos. Van tevoren probeer je je in te denken hoe het zal voelen, zal zijn als Jos er niet meer is. Maar dit voel en weet je pas echt nadat het zover is. In het begin heb je bijna geen tijd om stil te staan bij het idee dat degene waar je het liefst je hele leven mee samen was gebleven er straks niet meer is. Ik deed al heel veel samen met de kinderen en dan was Jos er niet bij, omdat hij het niet leuk vond of omdat het gewoonweg niet ging. Op die momenten baalde ik ontzettend als ik dan gezinnen zag die gezellig samen waren, maar als we dan weer thuiskwamen was dit gevoel ook weer weg. Nu is dat anders, bij alles wat ik samen met de kinderen doe is dat het en kunnen we het als we thuis zijn niet delen met Jos. Of hem gewoon even opbellen om te vertellen wat we gedaan hebben of een foto sturen van hoe leuk het was en ook niet meer even vragen hoe we dit of dat het beste kunnen doen.

Lees meer »

Goodbye My Lover

Wow wat hebben wij veel meegemaakt de afgelopen weken en ook afgelopen ruim 20 jaar samen. Al meer dan 20 jaar kennen we elkaar en bij het uitzoeken van de foto’s voor de dienst komen veel van de herinneringen terug van kort maar ook van lang geleden. Wat hebben we samen en met de mensen om ons heen veel puzzelstukken gecreëerd die de afgelopen weken allemaal in elkaar gezet moesten worden. Ik weet niet hoe, maar het is ons gelukt om de puzzel te leggen. Het was een intense tijd met veel nieuwe dingen die op ons pad kwamen. Een nieuwe fase, waarin we niet wisten hoe veel tijd we hadden en wat we konden verwachten.

Lees meer »

Mijn eerste blog van een nieuw begin

Jos de Bel de liefde van mijn leven en vader van onze twee zo gewenste kinderen is er niet meer. We wisten sinds 5 jaar dat hij ziek was en dat hij mogelijk zou kunnen komen te overlijden. We hebben tot het laatste moment de hoop gehad dat hij op mysterieuze wijze toch nog beter zou worden. Tot zo een maand terug en hij zich steeds minder ging voelen, vanaf toen is het allemaal heel snel gegaan. Zo snel dat we gisteren op 07-04-2023 de puzzel voor hem in elkaar hebben gelegd en we hem hebben herdacht op de meest mooie dienst die ik me voor kon stellen. Het was het afscheid waar ik al 5 jaar enorm tegenop zag, maar alles wat ik de afgelopen week heb meegemaakt heeft me zoveel kracht gegeven. Alles heeft Jos nog meegekregen en met ons gedeeld, zo was het voor mij en de kinderen net of hij er nog bij was. Nu ik dit typ is het precies een week geleden dat zijn allerlaatste wens in vervulling ging en hij op een waardige manier zoals hij het zelf wilde fysiek uit ons leven is gegaan.

Lees meer »

Jos: "Mijn allerlaatste blog"

Wat bijzonder zijn de blogs, ook voor mij, geweest. Ik besefte pas dat mensen geïnspireerd waren toen ik onlangs een stukje las met een samenvatting van een paar van mijn blogs. Mijn eigen schrijfsels lees ik toch anders terug. Misschien wel omdat het simpelweg is wie ik ben en hoe ik, en we als gezinnetje, de dingen aangepakt hebben.

Lees meer »
Maart 2023

Jos: "Laatste dag"

Morgen is het zover, dan ga ik mijn reis voortzetten (geen grap!). Dat betekend dat het voor mij vandaag mijn laatste dag is. Wat doet iemand op zo’n dag?

Lees meer »

Jos: "Het ziekenhuis"

Maar allereerst hoe het nu gaat. Ik merk dat ik elke dag inlever. Mezelf concentreren is moeilijk geworden. Ik las graag, maar mijn boek raak ik nauwelijks nog aan. En een film kijk ik in delen omdat ik het simpelweg niet volhoud. Echt helemaal niets voor mij. Vanavond scheen de zon, normaal had ik op de mountainbike gezeten om een rondje te crossen!

Lees meer »

Jos: "Euthanasie"

Ik weet dat dit onderwerp gevoelig kan liggen. Toch wil ik vertellen hoe het gaat en waarom ik voor euthanasie kies. Denk aan de blog ‘eej’!

Lees meer »