Goed! Ik voel me oprecht goed. De effecten van de eerste chemokuur ebben langzaam weg. Ik merk nog een paar kleine dingen. Mijn tong voelt dik en ik produceer wat meer speeksel dan normaal. Ook heb ik last van een lichte loopneus. Daarnaast is mijn ontlasting nog ontregelt, maar gelukkig geen diarree meer. En mijn huid wordt wat dunner. Dat is het eigenlijk. Oh ja, en mijn PICC lijn zit er. Echt veel last heb ik er niet van, maar heel natuurlijk is het nu ook weer niet.

Soms heb je van die heerlijke rustige zondagen dat er niets gebeurd. Dit is er zo één. Ik zie Max Verstappen de F1 race winnen, vanavond een lekkere ronde gelopen en verder eigenlijk weinig…

Vanmorgen zit ik een appel te eten met Joyce, zit er ineens een hard stukje in. Dat blijkt een stukje composiet te zijn van mijn voortand die ooit eens is afgebroken. Na meer dan 20 jaar is dat stukje losgekomen. Omdat mijn tand scherp is ga ik naar de tandarts met weekenddienst.

Gisteren schreef ik dat ik de reacties op mijn blog over chemowandelingen leuk vind. Dit zonder tekort te willen doen aan al de andere reacties die ik van mensen op mijn ziek zijn gehad heb. We zijn nog steeds overdonderd door alle persoonlijke reacties, mailtjes, bloemen, surprise party’s, boeken, knuffels, telefoontjes, appjes en ga zo maar door! Het mooiste vind ik dat iedereen op zijn of haar eigen manier een reactie geeft. Ons gezin en ik ervaren enorm veel steun en medeleven hierdoor. Overweldigend!