Vandaag voelt mijn onderarm van mijn linker arm, onder de PICC lijn, niet prettig. Achteraf heb ik afgelopen maandag op de dagbehandeling al gezegd dat mijn onderarm raar aanvoelde, maar zo erg was het niet. Maar vandaag was het pijnlijk. Na het avondeten besluit ik na aandringen van Tamara toch de huisartsenpost te bellen.

“Darwinisme voor gevorderden”, zo noemde de oncoloog afgelopen maandag zijn beroep. We hadden het erover dat de tumoren in mijn longen zo anders reageerden dan de tumoren in mijn lever. “Waarschijnlijk hebben de kankercellen zich aangepast naar het orgaan waarin ze genesteld zijn”, vertelt de oncoloog, “daardoor reageren de tumoren anders op dezelfde chemo.”

Vier februari, wereldkankerdag. Nu weet ik nooit zo goed wat ik met zulke dagen aan moet, het is (in mijn ogen) elke dag wel ergens een dag van. Maar ik wil deze dag gebruiken om kanker in perspectief te zetten. Want als ik één ding geleerd heb van kanker is dat je uit elke dag het beste kunt halen wat erin zit. Elke dag moet proberen een verhaal te maken, en daarin voel ik me het afgelopen jaar beperkt… En niet alleen door de chemo.

Als ik ’s morgens wakker wordt voel ik me best goed… Zolang ik op mijn bed blijf liggen. Zodra ik opsta ben ik rillerig en zweverig. Lekker motiverend om je bed uit te komen.

Per jaar krijgen zo’n 110.000 mensen in Nederland de diagnose kanker. Ongeveer 45.000 mensen komen jaarlijks aan kanker te overlijden. Maar wat is kanker?