Vanmorgen hadden Tam en ik op de planning staan om te gaan mountainbiken. De kinderen naar school, dus alle tijd. In eerste instantie leek het Stadsbos013 te worden, de mountainbikeroute bij ons in de buurt. Maar het was zo’n mooi weer dat we richting Dorst gefietst zijn (Dorstig weertje… ;-)

Is goed nieuws! Momenteel veranderd er niets op het gebied van mijn ziekte en daarom is het vrij stil op deze blog. Medio juli verwacht ik dat ik wederom een PET/CT-scan en een MRI scan zal ondergaan. Deels om te kijken of alles intern goed zit na de operatie, maar voor mij veel belangrijker om te zien of er geen nieuwe tumoren gevonden worden. Die scans worden enorm spannend!

Als sporter vreesde ik behoorlijk voor de longoperatie. Ik wil graag lekker blijven sporten en daar heb je je longen hard bij nodig. En hoewel de longarts en de longchirurg van tevoren hadden gezegd dat ik waarschijnlijk weinig zou merken van de longoperatie, vreesde ik stiekem toch…

Het is al een poosje stil op de blog. Mijn excuses. Niet omdat ik niet meer wil schrijven, maar vooral omdat er niet zo veel te melden is over mijn ziekte.

Week drie was pittig. Nabloeden en hoesten. Dat kostte flink wat energie. Eigenlijk voelde ik me (denk ik) zo ongeveer zoals normaal is na zo’n ingreep. Mijn lichaam is hard aan het werk om te herstellen na een dubbele ingreep waarbij ze bovendien op vier plekken in mijn lichaam in organen hebben gesneden. Dat kan niet zonder gevolgen blijven en dat is logisch. Alleen gingen de eerste twee weken zo goed dat ik daar snel aan gewend was.

De eerste twee weken na de operatie gingen wonderbaarlijk goed. Sterker nog, ik ben nog niet eerder zo goed uit een operatie gekomen, terwijl dit toch een dubbele operatie was. Maar de derde week valt wat tegen. Ik merk dat ik minder energie heb en alles kost me wat meer moeite. Tel daarbij op dat de wond in mijn borst aan het nabloeden is en ik wat aan het kuchen ben en het is duidelijk dat ik door een dalletje heen ga momenteel.